«Αληθινή μαρτυρία μανούλας.

»Η κόρη μου μαζί με το αγόρι της σπουδάζουν Θεσσαλονίκη.

»Ήρθανε για το τριήμερο Αθήνα.

»Τρίτη μεσημέρι μάς αποχαιρετάνε για να γυρίσουν πίσω.

»Την ώρα που πάνε να βγούνε την πόρτα, το σκυλάκι μας τρέχει πίσω τους και αρχίζει να τους γαυγίζει.

«Τρίτη μεσημέρι μάς αποχαιρετάνε για να γυρίσουν πίσω. Την ώρα που πάνε να βγούνε την πόρτα, το σκυλάκι μας τρέχει πίσω τους και αρχίζει να τους γαυγίζει».

»Το παίρνει η κόρη μου αγκαλιά και αυτό αρχίζει να την γλύφει.

»Το αφήνει κάτω και ξεκινάει να φύγει.

»Το ίδιο πάλι.

»Το σκυλάκι να την τραβάει.

»Να μην την αφήνει.

»Πρώτη φορά το έκανε αυτό.

»Τόσες φορές έφευγε το παιδί.

»Έκανε σαν τρελό το σκυλί.

»Μαμά, μου λέει, να το πάρω μαζί μου;

»Τι λες, παιδί μου;

»Πού να το πάρεις, Θεσσαλονίκη;

»Καλά, μου λέει.

»Αλλά το σκυλάκι και πάλι δεν την άφηνε.

»Μαμά, θα το πάρω, άλλωστε σ’ ένα μήνα θα γυρίσουμε πάλι για το Πάσχα.

»Εντάξει, είπα.

»Και φύγανε.

»Πάνε στο τρένο.

»Η μητέρα σταματάει και δείχνει το εισιτήριο.

»Βαγόνι Νο 2.

»Μόλις φτάνουν στο σταθμό με το σκυλάκι μαζί, τους λέει ο ελεγκτής:

»Στο βαγόνι Νο 2 έχει πάρα πολύ κόσμο.

»Δεν μπορείτε να πάτε μαζί με τον σκύλο εκεί. Aν ήσασταν μόνοι σας, οκ.

«Στο βαγόνι Νο 2 έχει πάρα πολύ κόσμο. Δεν μπορείτε να πάτε μαζί με τον σκύλο εκεί. Aν ήσασταν μόνοι σας, οκ».

»Σας παρακαλώ, περάστε στο τελευταίο.

»Στο βαγόνι Νο 8, εκεί θα μπορείτε να καθίσετε με το ζωάκι σας.

»Η μητέρα έκλαιγε και τα έλεγε με το σκυλάκι αγκαλιά.

»Τον φύλακα άγγελό τους, είπε.

»Έτσι σώθηκαν τα παιδιά.

»Υπάρχουν Άγγελοι.

»ΑΜΗΝ».

ΠΗΓΗ: marieclaire. gr / freepik