Άρθρα

Τα απομνημονεύματα του θρύλου του τένις Μπιορν Μποργκ μεταφέρονται στο σινεμά

Τα απομνημονεύματα του θρύλου του τένις Μπιορν Μποργκ «Heartbeat» που έγιναν μπεστ σέλερ πρόκειται να μεταφερθούν στη μεγάλη οθόνη με τον δημοφιλή Σουηδό σκηνοθέτη Γιόνας Άκερλουντ να αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία.

Οι εταιρείες Banijay Entertainment Jarowskij/Yellow Bird και Mastiff Sweden συνεργάζονται για την ανάπτυξη του σεναρίου με τον Άκερλουντ, ο οποίος είναι περισσότερο γνωστός για τα πρωτοποριακά μουσικά του βίντεο για τη Madonna, την Beyoncé, τη Lady Gaga και τους Rolling Stones, καθώς και για τις ταινίες «Polar», «Spun», «Lord of Chaos» και η σειρά του Netflix «Clark».

Η κινηματογραφική μεταφορά, η οποία βρίσκεται υπό ανάπτυξη, θα καταγράφει την ραγδαία άνοδο του Μποργκ στο τένις, συμπεριλαμβανομένων των πέντε άνευ προηγουμένου συνεχόμενων τίτλων του στο Γουίμπλεντον και τη σοκαριστική του απόφαση να αποσυρθεί σε ηλικία μόλις 26 ετών.

Τα απομνημονεύματα εκδόθηκαν από τον Norstedts με τον αρχικό τίτλο Hjärtslag και εμβαθύνουν στη ζωή του Μποργκ πέρα από τα γήπεδα του τένις, ξεκινώντας από την παιδική του ηλικία και ρίχνοντας φως σε χρόνια οικονομικής κατάρρευσης, εξονυχιστικού ελέγχου από τα μέσα ενημέρωσης και, τελικά, στην προσωπική μεταμόρφωση.

«Έχω περάσει όλη μου τη ζωή σε αγώνες – τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου» είπε ο Μποργκ, σύμφωνα με το Variety. «Ο Γιόνας θέλει να εξερευνήσει και τις δύο πλευρές και νιώθω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για αυτό. Έχει την οξυδέρκεια, την ενέργεια και το θάρρος να πει την ιστορία μου με τον δικό του τρόπο» σημείωσε.

Ο Γιόνας Άκερλουντ δήλωσε: «Όλοι γνωρίζουν τον Μπιορν Μποργκ για τις θρυλικές του στιγμές στο γήπεδο, για την άγρια, απαράμιλλη δύναμή του ως αθλητής και είδωλο».

«Με το βιβλίο του, επιτέλους εμβαθύναμε στο αινιγματικό του μυαλό. Αλλά με αυτό το έργο, βουτάμε στα πολύ βαθιά» είπε.

Ο Μποργκ ήταν το θέμα ταινίας του Γιάνους Μετζ το 2017, η οποία εξερευνούσε την αντιπαλότητά του με τον Τζον ΜάκΕνρο.

photo: ΑΠΕ-ΜΠΕ – EPA-EPA

Μήνυμα ΥΠΕΞ για την επέτειο του «ΟΧΙ»

«Σήμερα τιμούμε την επέτειο του μεγάλου «ΟΧΙ» και τη γενιά του '40,

που με το θάρρος και την αυταπάρνησή της υπερασπίστηκε την πατρίδα μας, γράφοντας μία από τις πιο λαμπρές σελίδες της Ιστορίας μας. Χρόνια Πολλά, Ελλάδα!», αναφέρει το υπουργείο Εξωτερικών σε ανάρτησή στο «Χ».

ΑΠΕ-ΜΠΕ / photo: eurokinissi

ΣΥΡΙΖΑ για εθνική επέτειο: «Η 28η Οκτωβρίου μας θυμίζει το έρεβος του πολέμου και την αξία της ειρήνης»

Τι αναφέρει στο μήνυμά του για την 28η Οκτωβρίου ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

«Η 28η Οκτωβρίου αναδεικνύει το διαχρονικό μεγαλείο της θέλησης του ελληνικού λαού για Ελευθερία και επαναφέρει στο προσκήνιο τις μεγάλες αξίες που τον διέκριναν στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές: την αυταπάρνηση, τη θυσία, την αλληλεγγύη, τον πατριωτισμό, τη συλλογικότητα».

Αναφέρει ακόμη: «Τιμούμε τον Άγνωστο Στρατιώτη που έδωσε τη ζωή του για την πατρίδα και τη λευτεριά.

Η εποποιία του ’40, η Εθνική Αντίσταση, ο ηρωισμός μες στα χαλάσματα, δεν έπληξαν μόνο τον ναζισμό, τους ντόπιους συνεργάτες του κι αυτούς που αδίστακτα πλουτίζουν από τα βάσανα των συμπατριωτών τους. Χάραξαν ταυτόχρονα μια νέα πορεία για τον λαό και αποτέλεσαν την μαγιά των μετέπειτα κοινωνικών αγώνων και κατακτήσεων.

Απέναντί μας βρίσκεται και σήμερα ο φασισμός, απροκάλυπτος ή συγκαλυμμένος. Βρίσκεται η απαξίωση των δημοκρατικών θεσμών και κατακτήσεων του ελληνικού λαού. Η αντεπίθεση των ρατσιστικών ιδεών, του μίσους, της διαίρεσης και της διχόνοιας. Η μεγάλη διαφθορά και η υπονόμευση του πολιτικού συστήματος. Η καταδίκη της κοινωνικής πλειοψηφίας σε μια καθημερινότητα στερημένης από αξίες, ατομικά και συλλογικά δικαιώματα, ανθρωπισμό και στοιχειώδη ευημερία.

Το έπος του 1940 μας διδάσκει και μας καλεί. Θα σταθούμε αντάξιοί του πολεμώντας τον φασισμό και κάθε τι που επιβουλεύεται τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του ελληνικού λαού. Η δύναμή μας βρίσκεται στην ενότητά μας, στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης, στην ακατάβλητη θέλησή μας για κοινωνική δικαιοσύνη και μια καλύτερη ζωή. Το αξίζουμε, το δικαιούμαστε και είναι στο χέρι μας να το πετύχουμε.

Η 28η Οκτωβρίου μας θυμίζει το έρεβος του πολέμου και την αξία της ειρήνης. Ειρήνη για την πατρίδα μας αλλά και για την ευρύτερη περιοχή μας. Ειρήνη στην Ευρώπη, ειρήνη στην ανατολική Μεσόγειο. Το σύνθημα παραμένει μετά τη λήξη του ΒΠΠ, “ποτέ ξανά πόλεμος, ποτέ πια φασισμός”. Αυτό σημαίνει εξωτερική πολιτική με στόχο τη διπλωματία και την ειρήνη και οικονομίες ειρήνης και όχι πολέμου».

(ΑΠΕ -ΜΠΕ / photo: eurokinissi)

Τα πιο μισητά αγάλματα της Κίνας δέχονται χαστούκια εκατοντάδες φορές την ημέρα! vid

Για πάνω από πέντε αιώνες, τα αγάλματα του Qin Hui, πρώην καγκελάριου της δυναστείας Song, και της συζύγου του έχουν χαστουκιστεί, κλωτσηθεί και φτυστεί από εκατομμύρια ανθρώπους.

Στην καρδιά της Χανγκτζόου, ατενίζοντας για πάντα το εντυπωσιακό μαυσωλείο ενός γενναίου στρατηγού που κάποτε παγίδευσαν και εκτέλεσαν, βρίσκονται τα αγάλματα του Τσιν Χούι και της συζύγου του, δύο από τις πιο μισητές και περιφρονημένες μορφές στην κινεζική ιστορία.

Απεικονίζονται γονατιστοί, με τα κεφάλια σκυμμένα και τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη τους, αιώνια ταπεινωμένοι για την προδοσία τους. Αλλά αυτή δεν είναι αρκετή τιμωρία για τα αγάλματα από χυτοσίδηρο, καθώς πρέπει επίσης να υπομένουν τα χαστούκια, τις γροθιές και τις κλωτσιές εκατοντάδων, μερικές φορές χιλιάδων, ανθρώπων κάθε μέρα.

Για να πάρετε μια ιδέα για την κακοποίηση που δέχονται ο Τσιν Χούι και η σύζυγός του, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι τα αγάλματά τους έχουν αντικατασταθεί 11 φορές από τότε που τοποθετήθηκαν τα πρωτότυπα στα τέλη του 15ου αιώνα, με τα πιο πρόσφατα να χρονολογούνται από το 1979.

Ο Qin Hui ήταν καγκελάριος της δυναστείας Song τον 12ο αιώνα, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ενορχήστρωση της ειρήνης μεταξύ των δυναστειών Song και Jin. Ωστόσο, δεν είναι εθνικός ήρωας, το αντίθετο μάλιστα. Σύμφωνα με τους σύγχρονους ιστορικούς, για να ξεκινήσει ειρηνευτικές συνομιλίες με τη δυναστεία Jin υπό την ηγεσία των Jurchen, ο Qin Hui ενοχοποίησε τον στρατηγό Yue Fei για ανυπακοή και προδοσία και τον εκτέλεσε στη φυλακή. Ο στρατηγός Yue είχε πετύχει μεγάλες νίκες εναντίον των Jurchen, υπερασπιζόμενος γενναία τη δυναστεία Song από τους εισβολείς, και μετά θάνατον έγινε μάρτυρας και σύμβολο πίστης στην Κίνα. Ο Qin Hui, από την άλλη πλευρά, έγινε μια από τις πιο μισητές πολιτικές προσωπικότητες στην ιστορία της χώρας.

Ο Τσιν Χούι αντιμετώπισε τη δικαιοσύνη μόνο μετά τον θάνατό του. Το 1163, ο εγγονός του Γιούε Φέι δημοσίευσε μια βιογραφία του, απαλλάσσοντας τον στρατηγό από τις κατηγορίες για τα φερόμενα εγκλήματα προδοσίας του και εξιδανικεύοντάς τον ως ήρωα της Κίνας. Ο αυτοκράτορας Σιαοζονγκ έδωσε μετά θάνατον χάρη στον Γιούε Φέι, αποκαθιστώντας τις τιμές του, και διέταξε να τοποθετηθούν αγάλματα του Τσιν Χούι, της Λαίδης Γουάνγκ και των δύο υφισταμένων του Τσιν γονατιστά μπροστά στον τάφο του Γιούε Φέι. Ενώ τα αρχικά αγάλματα διατηρούνται ως κειμήλια, αντίγραφα των αγαλμάτων εξακολουθούν να υπάρχουν έξω από τον τάφο του Γιούε Φέι και δέχονται κακοποιήσεις από τους τουρίστες μέχρι σήμερα.

Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς πόσο μισητοί είναι ο Qin Hui και η σύζυγός του στην Κίνα. Ένα από τα πιο δημοφιλή τηγανητά σνακ της χώρας, το yóutiáo, που σημαίνει «τηγανισμένος σε λάδι διάβολος», και αποτελείται από δύο ενωμένε λωρίδες ζύμης τηγανισμένες μαζί σε καυτό λάδι, λέγεται ότι είναι εμπνευσμένο από το ζευγάρι. Οι άνθρωποι απλώς λατρεύουν να τους τιμωρούν με όποιον τρόπο μπορούν, αλλά τα αγάλματά τους είναι αυτά που δέχονται τις περισσότερες κακοποιήσεις.

photo: pixabay

ΠτΔ από Θεσσαλονίκη: «Δεν υπάρχει κανένα δικαίωμα που δεν συνεπάγεται υποχρέωση»

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρθηκε στα ιστορικά γεγονότα του 1912-13 και του 1940-41, όταν «το σύμπαν του κόσμου, του ελληνικού» ξεσηκώθηκε

«Δεν υπάρχει κανένα δικαίωμα που δεν συνεπάγεται υποχρέωση. Και πρέπει αυτά τα δύο να πηγαίνουν παρέα και μαζί», υπογράμμισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Αν. Τασούλας, εγκαινιάζοντας χθες το βράδυ στο Διοικητήριο τη διπλή ιστορική έκθεση για τον Μακεδονικό Αγώνα και για το Έπος του ’40, με τίτλο: «Ζωντανεύοντας την Ιστορία», παρουσία μελών της κυβέρνησης, βουλευτών, ιεραρχών, της ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας και πολιτών.
Στα εγκαίνια της έκθεσης παρέστησαν και τιμήθηκαν, μνήμης ένεκεν, η εγγονή του Παύλου Μελά, Ναταλία Ιωαννίδου-Μελά, και η Λέλα Καραγιάννη, εγγονή της ηρωίδας της Αντίστασης Λέλας Καραγιάννη, που είχε ιδρύσει την αντιστασιακή οργάνωση «Μπουμπουλίνα» και εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στις 8 Σεπτεμβρίου 1944.

«Σήμερα, απόψε, θα εξακριβώσουμε μιαν εποχή. Ή μάλλον θα εξακριβώσουμε τρεις εποχές: την περίοδο του “Όχι”, την περίοδο της δοκιμασίας της Κατοχής και την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα», είπε ο κ. Τασούλας, αντλώντας αφορμή από τους στίχους του Αλεξανδρινού ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη, ο οποίος “εξακριβώνει” μέσα από τη μελέτη του τη λαμπρή εποχή των Πτολεμαίων, και συνέχισε:
«Θα την εξακριβώσουμε μέσω κειμηλίων, μέσω ενδυμάτων, μέσω θραυσμάτων, μέσω αναμνήσεων, τα οποία αναβιώνουν αυτή την πολύτιμη ατμόσφαιρα, η οποία παρήγαγε τα γεγονότα και τις ημερομηνίες. Θα την εξακριβώσουμε μέσω της συμμετοχής ανωνύμων ανθρώπων, οι οποίοι παράτησαν την καθημερινή μέριμνα του βίου τους και έπραξαν κεχαρισμένα τοις θεοίς, απλοί άνθρωποι του κάματου, άνθρωποι οι οποίοι δεν ήξεραν τον Πλάτωνα ή τον Αριστοτέλη, ήξεραν όμως μέσα τους ότι κατάγονται από κάτι πολύ σπουδαίο. Και όταν κατάγεσαι από κάτι πολύ σπουδαίο – αυτή η χώρα, αυτό το έδαφος, αυτή η πατρίδα – δεν μπορεί κανείς να σου την πάρει. Κι αν σου την έχει πάρει, έστω το 1430, κάποτε μετά από χρόνια και από καιρούς, θα φροντίσεις να ξαναγίνει δικιά σου».
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρθηκε στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις που απορρέουν για τους απογόνους των ηρώων αυτών των εθνικών αγώνων, στέλνοντας μήνυμα ιδιαίτερα προς τη νέα γενιά.
«Αυτόν τον ψυχισμό, αυτή την ατμόσφαιρα, είμαι βέβαιος ότι θα την απολαύσουμε και θα συγκινηθούμε σήμερα. Και εκτός από εμάς σήμερα, καλό θα είναι να έρθουν τα νιάτα της Θεσσαλονίκης, που δεν γνώρισαν – και εύχομαι να μη γνωρίσουν ποτέ – πόλεμο, που δεν γνώρισαν τις δραματικές συνθήκες κάτω απ’ τις οποίες εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα», είπε ο κ. Τασούλας και συνέχισε:
«Αλλά επειδή ακριβώς δεν τα γνώρισαν, οφείλουν – και λέω οφείλουν, γιατί η στάση μας έναντι της νεολαίας είναι συνήθως κολακευτική και όχι υπενθυμιστική υποχρεώσεων. Έχει παραγίνει στην Ελλάδα το θέμα της κολακείας και των δικαιωμάτων. Πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούμε ότι, ναι, έχουμε δικαιώματα· τα προστατεύει το Σύνταγμα. Αλλά κάθε δικαίωμα, για να ανασάνει, έχει και την άλλη όψη του: την όψη της ευθύνης, την όψη της υποχρεώσεως. Δεν υπάρχει κανένα δικαίωμα που δεν συνεπάγεται υποχρέωση. Και πρέπει αυτά τα δύο να πηγαίνουν παρέα και μαζί. Έτσι λοιπόν, πρέπει η νεολαία – όσο κι αν το “πρέπει” ακούγεται δυσάρεστο και καταπιεστικό κατά το κλίμα της εποχής μας – να έρθει να καμαρώσει αυτή την έκθεση, για να νιώσει το άρωμα της εποχής».

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρθηκε στα ιστορικά γεγονότα του 1912-13 και του 1940-41, όταν «το σύμπαν του κόσμου, του ελληνικού» ξεσηκώθηκε «για να καταλάβει τα εδάφη που του ανήκαν ή για να υπερασπιστεί τα εδάφη που του ανήκαν», και, αναφερόμενος στην έκθεση και στις εκδηλώσεις των ημερών, συνέχισε:
«Θα μας γνωρίσετε το άρωμα μιας εποχής που τόσο στολίζει τη ζωή μας αυτό το άρωμα, που τόσο μας θυμίζει γεγονότα που διδαχθήκαμε στην Ιστορία και που χάρη σε αυτά τα γεγονότα σήμερα είμαστε ελεύθεροι να δραστηριοποιούμαστε, να ασκούμε επάγγελμα, να πηγαίνουμε διακοπές, να διεκδικούμε, να διαμαρτυρόμαστε, να διαφωνούμε και πάνω απ’ όλα να αγαπάμε την πατρίδα μας. Κι αν ποτέ – αν ποτέ, που εύχομαι να μη συμβεί – χρειαστεί να τους μιμηθούμε, ναι, γιατί όχι, θα τους μιμηθούμε».
Τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προσφώνησε ο υφυπουργός Εσωτερικών (Μακεδονίας – Θράκης) Κώστας Γκιουλέκας και ο αντιπρύτανης του ΑΠΘ και μέλος του Δ.Σ. του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, ιστορικός Ιάκωβος Μιχαηλίδης.
«Επίκαιρη στιγμή το να επισκεφθείτε αυτό το κτίριο, την επομένη της απελευθερώσεως της Θεσσαλονίκης», ανέφερε ο κ. Γκιουλέκας στο χαιρετισμό του, αναφερόμενος στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και συνέχισε:
«Έχουμε και δύο παρουσίες που, θα έλεγα, ήρθαν να συνεορτάσουν μαζί μας, αλλά ήρθαν και να τιμήσουν παράλληλα τη Θεσσαλονίκη. Είναι η εγγονή του Παύλου Μελά, η κυρία Ναταλία Ιωαννίδου-Μελά, και είναι και η εγγονή της ηρωίδας της Αντίστασης, της αείμνηστης Ελληνίδας Λέλας Καραγιάννη, η κυρία Λέλα Καραγιάννη. Επειδή όμως το ’40 έγινε από όλους τους Έλληνες και ανήκει σε όλους τους Έλληνες, ανάμεσά μας είναι και κάποιοι άλλοι άνθρωποι που δυστυχώς εκείνα τα χρόνια πέρασαν με τον πιο αρνητικό τρόπο και σφράγισαν τη ζωή τους.
Είναι εδώ ο Γιάννης Χαλκιαδάκης από την Κρήτη, τον πατέρα του οποίου εκτέλεσαν οι Γερμανοί σε εκείνη τη μαύρη περίοδο της Κατοχής, το 1941-1944. Χαιρόμαστε, λοιπόν, κύριε Πρόεδρε, γιατί βρίσκεστε εδώ».
Ο κ. Γκιουλέκας αναφέρθηκε σε προσωπικές εμπειρίες από συναντήσεις που είχε, χρόνια αργότερα, με την ηρωίδα νοσοκόμα του Έπους του ’40, Αναστασία Κραμβή, και με τη Σοφία Βέμπο, και στις αφηγήσεις τους, και σημείωσε ότι τα «βιβλία της ιστορίας πληροφορούν για τα γεγονότα», αλλά είναι χρήσιμα και τα μουσεία, όπως και οι εκθέσεις, για να μεταφέρουν το άρωμα και το κλίμα της εποχής. Αφού αναφέρθηκε σε κειμήλια που φιλοξενούνται στην έκθεση, πρόσθεσε:
«Όλα αυτά ίσως είναι ο καλύτερος τρόπος για να αγγίξουν την ιστορία, να ψηλαφήσουν την ιστορία, να την ψηλαφήσουμε όλοι, να ‘ρθουμε σε επαφή με τα γεγονότα, να γιορτάσουμε τις εθνικές μας επετείους, αλλά και να μάθουν οι νέες γενιές τι έγινε τότε και ποιο είναι το χρέος μας από δω και μπρος — όλων μας — να κρατούμε αυτόν τον τόπο ελεύθερο, γιατί η λευτεριά που μας δώσανε δεν είναι μόνο δικαίωμα· είναι, καταρχήν, ύψιστη υποχρέωση, καθήκον και χρέος μας να τη διατηρήσουμε ακέραιη, όπως μας την παρέδωσαν, και να την περάσουμε στις επόμενες γενιές».
Από την πλευρά του, ο αντιπρύτανης του ΑΠΘ, καθηγητής Ιάκωβος Μιχαηλίδης, επεσήμανε:
«Έχουμε ακράδαντη την πεποίθηση πως τέτοιου είδους εκδηλώσεις συντηρούν την ιστορική μας μνήμη και προάγουν την εθνική μας συνείδηση».
Στην εκδήλωση παρέστησαν ο υφυπουργός στον Πρωθυπουργό Θανάσης Κοντογιώργης, ο υφυπουργός Υποδομών και Μεταφορών Νίκος Ταχιάος, ο υφυπουργός Παιδείας Νίκος Παπαϊωάννου, ο ευρωβουλευτής Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ο υφυπουργός Ανάπτυξης Σταύρος Καλαφάτης, ο βουλευτής Θεόδωρος Καράογλου και ο πρώην ΥΜΑΘ Μαργαρίτης Τζίμας, ο βουλευτής Δημήτρης Κούβελας, εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ και οι αρχηγοί ΓΕΣ, ΓΕΝ και ΓΕΑ, ο μητροπολίτης Φιλόθεος, ο ηγούμενος της Αγιορειτικής Μονής Σίμωνος Πέτρας Ελισσαίος, ο συντονιστής του Γραφείου του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη Γιάννης Παπαγεωργίου κ.ά.
Ακολούθησε η αποκάλυψη μαρμάρινης πλάκας εις ανάμνηση της εκδήλωσης και της παρουσίας των απογόνων των εθνικών ηρώων, καθώς και ξενάγηση στο χώρο της διπλής ιστορικής έκθεσης.
Η έκθεση περιλαμβάνει δύο θεματικές ενότητες με σπάνια εκθέματα και ντοκουμέντα, πολλά από τα οποία θα εκτεθούν για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη.
Η πρώτη θεματική ενότητα είναι αφιερωμένη στον Μακεδονικό Αγώνα, έχει τίτλο «ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ» και περιλαμβάνει το περίστροφο και τη δερμάτινη παλάσκα του πρωτεργάτη του Μακεδονικού Αγώνα Παύλου Μελά, τη ματωμένη σημαία του Μακεδονομάχου Παπαδράκου, στην οποία όρκιζε τους αγωνιστές του Μακεδονικού Αγώνα, ντουλαμάδες και όπλα Μακεδονομάχων κ.ά.
Η δεύτερη θεματική ενότητα είναι αφιερωμένη στον Πόλεμο του 1940-1941 και την περίοδο της Κατοχής, έχει τίτλο «Ο ΠΟΛΕΜΟΣ 1940-41 – Η ΚΑΤΟΧΗ 1941-1944» και στα εκθέματα περιλαμβάνονται η πολεμική σημαία από το Οχυρό Ρούπελ, η πολεμική σημαία του υποβρυχίου «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ», θραύσματα από την τορπίλη του ιταλικού υποβρυχίου που τορπίλισε το καταδρομικό «ΕΛΛΗ» τον Δεκαπενταύγουστο του 1940 κ.ά.


(ΑΠΕ -ΜΠΕ / Φάνης Γρηγοριάδης / photo: eurokinissi)

Μέγαρο Βουλής: από την κατοχή στην απελευθέρωση

Οι Γερμανοί, μέχρι την αποχώρησή τους από την Αθήνα, τον Οκτώβριο του 1944, χρησιμοποίησαν κυρίως το ισόγειο του Μεγάρου της Βουλής, στο οποίο εγκατέστησαν την διορισμένη κατοχική κυβέρνηση

 Τον Απρίλιο του 1941 οι Γερμανοί εισέρχονται στην Αθήνα. Στο Μέγαρο της Βουλής, τα Παλαιά Ανάκτορα, εγκαθίσταται η διορισμένη από τους Γερμανούς κυβέρνηση και υπηρεσίες της γερμανικής διοίκησης. Μέρος του Μουσείου Ενθυμίων του Γεωργίου Α΄ παραχωρείται στον Ελληνοϊταλικό Σύνδεσμο. Τα πολυτιμότερα αντικείμενα του μουσείου μεταφέρονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και τα υπόλοιπα παραμένουν στο κτήριο της Βουλής (ήταν εκθέματα που βρίσκονταν σε διάφορες αποθήκες από το 1930 και, με εντολή του Γεωργίου Β’, το 1936 είχαν μεταφερθεί σε τρεις αίθουσες του νοτιοδυτικού τμήματος του ισογείου της Βουλής). Στο Κτήριο παραμένει και το Υπουργείο Ασφαλείας το οποίο είχε εγκατασταθεί εκεί με αναγκαστικό νόμο της δικτατορικής κυβέρνησης Μεταξά, νόμος ο οποίος προέβλεπε ότι επιτρέπεται να στεγάζονται και άλλες υπηρεσίες στα Παλαιά Ανάκτορα, μεταξύ των οποίων και η Αερολέσχη της Ελλάδος.

Οι Γερμανοί, μέχρι την αποχώρησή τους από την Αθήνα, τον Οκτώβριο του 1944, χρησιμοποίησαν κυρίως το ισόγειο του Μεγάρου της Βουλής, στο οποίο εγκατέστησαν την διορισμένη κατοχική κυβέρνηση, και τον πρώτο όροφο, όπου εγκατέστησαν γερμανικές υπηρεσίες και διατήρησαν τις υπηρεσίες του Υπουργείου Ασφαλείας.

   Την ώρα της απελευθέρωσης, τα Παλαιά Ανάκτορα αποτελούσαν μια σημαντική διοικητική εστία των Αθηνών και ο έλεγχος τους ήταν κρίσιμης σημασίας για το πώς θα πορευόταν η χώρα στη μεταπολεμική εποχή.

 Ο υποστράτηγος Παναγιώτης Σπηλιωτόπουλος, στρατιωτικός διοικητής Αθηνών, διορισμένος από την κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, έπρεπε να εξασφαλίσει τον έλεγχο των Παλαιών Ανακτόρων το ίδιο πρωί που οι Γερμανοί θα αποχωρούσαν από την Αθήνα. Τα ξημερώματα της 12ης Οκτωβρίου 1944, ανέθεσε την κατάληψη των Παλαιών Ανακτόρων σε ομάδα της ΡΑΝ (αντιστασιακή οργάνωση επί κατοχής), υπό τη διοίκηση του γιού του, νεαρού Επαμεινώνδα Σπηλιωτόπουλου. Αμέσως μετά, εγκαταστάθηκε εκεί ο ίδιος ο Παναγιώτης Σπηλιωτόπουλος και η Στρατιωτική Διοίκηση.

   Ο Επαμεινώνδας Σπηλιωτόπουλος, μετέπειτα καθηγητής Δημοσίου Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ακαδημαϊκός έχει περιγράψει την κατάληψη του κτηρίου.

   «Ο πατέρας μου μού είχε δώσει εντολή να καταλάβουμε τα Παλαιά Ανάκτορα, όπου είναι σήμερα η Βουλή, και όποιο άλλο κτήριο μπορούσαμε, το ταχύτερο δυνατόν. Μου είχαν δώσει και γραπτές διαταγές, σφραγισμένες εκ μέρους της Στρατιωτικής Διοίκησης Αττικής. Το πρωί της 12ης Οκτωβρίου πήρα καμιά δεκαριά μέλη του Λόχου (ενν. της ομάδας του στη ΡΑΝ που είχε αυτή την ονομασία) και τρέξαμε στα Παλαιά Ανάκτορα, όπου δεν υπήρχε κανείς μέσα. Οι Γερμανοί είχαν αφήσει τα συρματοπλέγματα – κινητά συρματοπλέγματα, σε κάτι ξύλινες κατασκευές. Βάλαμε λοιπόν αμέσως τα συρματοπλέγματα στις τέσσερις εισόδους, δύο στη Βασιλίσσης Σοφίας και δύο προς την πλευρά του Αγνώστου Στρατιώτη, και τοποθέτησα φρουρά, με βλοσυρό ύφος, με τουφέκια και κράνη… Μετά πέντε λεπτά έρχεται μια ομάδα του ΕΑΜ. Τους λέω, “Παιδιά το κτήριο κατελήφθη κατόπιν διαταγής της Στρατιωτικής Διοικήσεως. Ορίστε και η διαταγή. Είμαι υποχρεωμένος να σας πω ότι δεν μπορείτε να περάσετε”. Το σεβάστηκαν».

   Εφημερίδα «Ελευθερία»-Τετάρτη, 11 Οκτωβρίου 1944:

   ΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΧΘΕΣ ΟΡΙΣΤΙΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΤΗΡΗΣΙΝ ΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ

   Ο στρατιωτικός διοικητής κ. Σπηλιωτόπουλος έσχε και χθες συνεργασίαν μετά των Υπουργών κ.κ. Τσάτσου και Ζεύγου, μετά το πέρας δε αυτής, επελθούσης σχετικής συμφωνίας, εξεδόθη η αφορώσα την τήρησιν της τάξεως διαταγή ήτις και εκοινοποιήθη προς όλους τους αρμοδίους. Δια της διαταγής ταύτης, η Πρωτεύουσα χωρίζεται εις κεντρικήν ζώνην και περιφερειακούς τομείς, ορίζονται δε λεπτομερώς τα της τηρήσεως της τάξεως εις έκαστον εξ αυτών.

   Βασική δύναμις επί της οποίας θα στηριχθή η τάξις, είναι το σώμα της Αστυνομίας Πόλεων, η Πυροσβεστική Υπηρεσία και η Χωροφυλακή εις την οποία ειδικώτερον, θ΄ανατεθή η φρούρησις των δημοσίων κτιρίων.

   Εφ΄όσον παραστή ανάγκη, θα χρησιμοποιηθεί και ο Εθνικός Στρατός, αποτελούμενος από ένοπλα τμήματα των εθνικών οργανώσεων και, ο οποίος θα τελεί εν επιφυλακή. Ως προς τον ΕΛΑΣ, τούτου, ωρισμένα τμήματα θα χρησιμοποιηθούν δια την τήρησιν της τάξεως εις καθορισθείσας περιφερείας….»

   Εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»-Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 1944

   Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΙΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ

 Εξ εγκύρου πηγής εγνώσθη ότι χθες το απόγευμα οι Γερμανοί ειδοποίησαν τας συνεργασθείσας μετ΄αυτών αρχάς και τα Τάγματα Ευζώνων ότι σήμερον θα προβούν εις την επίσημον υποστολήν της σημαίας των επί της Ακροπόλεως. Κατέστη επίσης γνωστόν ότι θα καταθέσουν στέφανον εις τον τάφον του Αγνώστου Στρατιώτου. Εκ των παρατηρηθεισών κινήσεων απαγγιστρώσεως του Γερμανικού στρατού των δύο τελευταίων ημερών, είναι απολύτως σαφές ότι ο χρόνος όστις απομένει μέχρι της ολοσχερούς εγκαταλείψεως της Πρωτευούσης υπ’ αυτών είναι πλέον ελάχιστος.

   Το απόγευμα χθες οι Γερμανοί ειδοποίησαν ότι θα παραδώσουν σήμερον και τον σιδηροδρομικόν σταθμόν των ΣΕΚ.

   Αργά, κατά τα εσπερινάς ώρας, ελέγετο ότι οι Γερμανοί επέδωσαν εις τον Δήμαρχον Αθηναίων έγγραφον διαβεβαίωσιν περί του ότι η πόλις των Αθηνών θα θεωρηθεί ανοχύρωτος.

   Καθ΄όλην την νύκτα, οι αναμένοντες εις τας Αθήνας Γερμανικοί σχηματισμοί ευρίσκονται εν συναγερμώ, έτοιμοι προς αναχώρησιν ανά πάσα στιγμή.

   Εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»-Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 1944

   ΑΙ ΑΘΗΝΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΧΘΕΣ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΝ ΤΩΝ

   ΟΙ ΤΕΛΥΤΑΙΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΕΦΥΓΑΝ ΑΦΟΥ ΥΠΕΣΤΕΙΛΑΝ ΤΑΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΤΩΝ

   «….. Τμήματα του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ παρήλασαν. Τμήματα του Εθνικού Στρατού επίσης. Πόσα χειροκροτήματα. Πόσα “ζήτω”, πόσα τραγούδια. Η ΕΠΟΝ και το ΕΑΜ με τα συνθήματά των. Ενθουσιασμοί.

   – Από όλα τα τραγούδια, ένα ήταν το συγκινητικώτερον:

   Σε γνωρίζω από την κόψη

   Του σπαθιού την τρομερή

   Σε γνωρίζω από την όψη

   Που με βία μετράει τη γη.

   – Μια μουσική επαιάνισε το «Κορόϊδο Μουσολίνι». Μια άλλη έδωσε τον τόνον εις αυτοσχέδιον διαδήλωσιν με αντάρτικα τραγούδια.

   – Και οι Κουισλίγκς; Ο Ράλλης προσήλθεν εις το κρατητήριον με το μονόκλ. Ο Τσολάκογλου απαθής. Ο Λούβαρης με την βεβαιότητα ότι έχει προσφέρει…εθνικάς υπηρεσίας!!! Οικτρόν θέαμα Δον Κιχώτη. Συνελήφθη και ο πολύς Σταυρίδης ο τριεψηλίτης πρώην κομμουνιστής ηγέτης και εξομώτης της ιδεολογίας του. Ο Μπόγιας ήρπασε τον Θεόφιλον Βουτσινάν. Ο πολύς Τραυλός έχει εξαφανισθή.

   – Τα μέλη της Τριμελούς Τσάτσος-Μανουηλίδης-Ζέβγος εγκατεστάθησαν στα Παλαιά Ανάκτορα. Εκεί και ο κ. Σπηλιωτόπουλος. Φρούραρχος Αθηνών είναι ο Συνταγματάρχης κ.Αντωνόπουλος. Πότε θα εγκατασταθεί η κυβέρνησις εις τας Αθήνας δεν εγνώσθη. Στιγμαί μας χωρίζουν πάντως. Η κυβέρνησις θα ρυθμίση την σωρείαν των αμέσων προβλημάτων που παρουσιάζονται.

   – Το Γραφείον Τύπου της κυβερνήσεως εγκατεστάθη εις την οδό Φιλελλήνων και Ξενοφώντος. Ο κ. Ακρίτας ο οποίος το διευθύνει είναι εκλεκτός συνάδελφος

   Ενδεικτικές πηγές:

   – «Το κτήριο της Βουλής των Ελλήνων»-εκδ. Βουλή των Ελλήνων

   – «Έδρα της Βουλής των Ελλήνων: Το κτήριο του κοινοβουλίου και η εξέλιξη του πολιτικού συστήματος από το 1934 έως τις ημέρες μας»-Ευάνθης Χατζηβασιλείου

   – «Ένας έφηβος στην κατοχή»-Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος

(ΑΠΕ -ΜΠΕ / photo: eurokinissi)

Παραδόσεις πυραύλων στην Ιαπωνία ανακοίνωσε ο Τραμπ, vid

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε την Τρίτη ότι ενέκρινε την πρώτη παρτίδα πυραύλων που θα παραδοθούν στις Ιαπωνικές Δυνάμεις για τα μαχητικά αεροσκάφη F-35.

«Είμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω ότι μόλις ενέκρινα την πρώτη παρτίδα πυραύλων», δήλωσε ο Τραμπ στα Αμερικανικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο USS George Washington στη ναυτική βάση Γιοκοσούκα κοντά στο Τόκιο.

Οι πύραυλοι θα φτάσουν «αυτή την εβδομάδα, επομένως είναι νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα», δήλωσε ο Τραμπ.

ΑΠΕΜΠΕ-EPA-EPA POOL photo

Με «Αντιφασιστικό μουσακά» απαντούν οι Ιταλοί στους νοσταλγούς του Μουσολίνι

Με ελληνικό δείπνο και «αντιφασιστικό μουσακά» θα γιορτάσουν οι Ιταλοί αντάρτες Παρτιζάνοι την φετινή 28η Οκτωβρίου.

Η πρωτοβουλία ανήκει στο παράρτημα της Εθνικής Ένωσης Ιταλών Παρτιζάνων ANPI (οι οποίοι πολέμησαν το δικτατορικό καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι) με έδρα το Φορλί της βόρειας Ιταλίας.

«Θα απαντήσουμε στην πορεία των νοσταλγών του Μουσολίνι που πραγματοποιήθηκε χθες στο χωριό του, Πρεντάπιο, με έναν αντιφασιστικό μουσακά. Η επιλογή της ημέρας δεν είναι τυχαία, πρόκειται για την επέτειο της καταραμένης επίθεσης του φασιστικού καθεστώτος, σε βάρος της Ελλάδας», δήλωσε ο Μίρο Γκόρι, πρόεδρος του παραρτήματος της Εθνικής Ένωσης Παρτιζάνων του Φορλί.

Στην πρωτοβουλία, όπως έγινε γνωστό, έχει κληθεί να συμμετάσχει και η Τούλα Μητσέα, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Σύμφωνα με την Anci, «πρόκειται, ουσιαστικά, για μια αντιφασιστική αδελφοποίηση». Στις 28 Οκτωβρίου του 1944, χάρη στους παρτιζάνους και στους Συμμάχους, απελευθερώθηκε από τον φασισμό και το Πρεντάπιο, όπου φέτος θα οργανωθεί ο «αντιφασιστικός μουσακάς».

ΑΠΕ-ΜΠΕ – Θ. Ανδρεάδη – Συγγελάκη / photo: ΑΠΕ-ΜΠΕ – EPA-EFE

Πιερρακάκης: Ημέρα μνήμης και υπερηφάνειας η 28η Οκτωβρίου

Το παράδειγμα εκείνων που αγωνίστηκαν για την ελευθερία και τα ιδανικά του έθνους υπογραμμίζει σε μήνυμά του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την Εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κυριάκος Πιερρακάκης.

Στο μήνυμά του ο κ. Πιερρακάκης αναφέρει:

«Η 28η Οκτωβρίου είναι ημέρα υπερηφάνειας και μνήμης. Τιμούμε εκείνους που υπερασπίστηκαν την ελευθερία και τις αξίες του έθνους μας.

Το παράδειγμά τους μάς εμπνέει να υπηρετούμε την πατρίδα με την ίδια αίσθηση καθήκοντος.

Χρόνια πολλά σε όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες!».

ΑΠΕΜΠΕ – ΦΩΤΟ:Eurokinissi

Η παρέλαση δικαιώνει τον Λιακόπουλο! Καλώς ήλθατε στην νέα εποχή

Πλέον είναι μία πραγματικότητα

Η φετινή στρατιωτική παρέλαση για τον εορτασμό της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940 στην Θεσσαλονίκη έχει το «άρωμα» της νέας εποχής στην οποία εισέρχονται οι Ένοπλες Δυνάμεις.

Μεταξύ άλλων, υπάρχουν Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα, εξελιγμένα συστήματα anti – drones αλλά και όπλα τεχνητής νοημοσύνης, αλλά και γίνονται ευρέως γνωστές οι δυνατότητες του ελληνικής κατασκευής συστήματος anti – drone «Κένταυρος», το οποίο δοκιμάστηκε επιτυχώς σε ελληνικές φρεγάτες που συμμετέχουν στην «Επιχείρηση Ασπίδες» στην Ερυθρά Θάλασσα, αποτρέποντας επιθέσεις από drones των Χούθι.

Υπάρχει επίσης το όπλο ηλεκτρονικού πολέμου «Υπερίων» που έχει δυνατότητες κατάρριψης εχθρικών drones και προορίζεται για μονάδες επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού αλλά και με ρομποτικό σύστημα εξουδετέρωσης αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών.

Όταν ο Λιακόπουλος μιλούσε και έγραψε για την νέα εποχή των πολέμων, πόσοι τον εισάκουσαν;

Και ακόμα βρισκόμαστε στην αρχή, η συνέχεια θα είναι ακόμα πιο «γεμάτη» με νέες τεχνολογίες, τις οποίες δεν χωρούσε κάποτε ο ανθρώπινος νους.

Ρομπότ, drones. τεχνητή νοημοσύνη κτλ.

Καλώς ήλθατε στην νέα εποχή. Πλέον σε αυτήν μπαίνουν και οι Ένοπλες Δυνάμεις μας.

photo Eurokinissi

28η Οκτωβρίου 1942: Όταν οι Έλληνες αεροπόροι σφυροκοπούσαν το Ιταλικό Στρατηγείο στο Ελ Αλαμέιν

Η μαρτυρία του πτεράρχου Γ. Πλειώνη

Εκείνο το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1942, καθώς δώδεκα καταδιωκτικά «Χαρικέιν» έπαιρναν μπροστά μ΄ έναν εκκωφαντικό θόρυβο, καταμεσής της λιβυκής ερήμου, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως μια χούφτα παράτολμοι Έλληνες αεροπόροι – φυγάδες οι περισσότεροι από την κατεχόμενη Ελλάδα – θα πραγματοποιούσαν μια από τις πιο παράτολμες αεροπορικές επιδρομές στη Βόρεια Αφρική κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που ακόμα και οι ίδιοι οι Εγγλέζοι θεωρούσαν καθαρή τρέλα.

«Θέλουμε να πάρουμε το αίμα μας πίσω», έλεγε με την χαρακτηριστική τρικαλινή προφορά του ο επισμηναγός Ιωάννης Κέλλας, ένας τριαντατετράχρονος άνδρας, που είχε αναμετρηθεί με τους Ιταλούς στον αέρα πάνω από τα αλβανικά βουνά, την Ήπειρο και τη Στερεά Ελλάδα κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, αλλά τώρα ήταν διοικητής της 335ης Μοίρας Διώξεως που είχε εφοδιαστεί και δρούσε στην έρημο υπό την εποπτεία των Βρετανών.

«Ο Κέλλας ζήτησε από την πτέρυγα στην οποία ανήκε η Μοίρα να προγραμματίσει μια επίθεση εναντίον του ιταλικού στρατηγείου στις 28 του μηνός για λόγους γοήτρου, επειδή μας κήρυξαν τον πόλεμο στις 28 Οκτωβρίου», είχε διηγηθεί στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο το 2020 ο αείμνηστος πτέραρχος Γεώργιος Πλειώνης, που τον Οκτώβριο του 1942, είχε πρωτοέρθει στη 335 ως νεαρός ανθυποσμηναγός.

Το Ιταλικό Στρατηγείο καμιά εικοσαριά μίλια δυτικότερα της γραμμής του μετώπου του Ελ Αλαμέιν ήταν καλά οχυρωμένο με αντιαεροπορικά, και έτοιμο ν’ ανταπεξέλθει σε κάθε επιδρομή, μια και η δεύτερη Μάχη του Ελ Αλαμέιν βρισκόταν σε εξέλιξη.

«Του είπαν (οι Βρετανοί) αυτή η αποστολή που ζητάς να γίνει είναι και επικίνδυνη και άσκοπη», ανέφερε ο πτέραρχος Πλειώνης και συμπλήρωνε:

«Ο Κέλλας όμως το είχε πάρει προσωπικά και τους λέει “εγώ εάν δεν μου επιτρέψετε να πάω οργανωμένος, θα πάρω τη Μοίρα μου και θα πάω μόνος μου”. Εμείς ήμασταν χειριστές στη Μοίρα. Εάν έλεγε ο μοίραρχος σε όλους να πάμε, θα πηγαίναμε. Είδαν οι Βρετανοί ότι δεν έβαζε μυαλό ο Κέλλας και του λένε καλά, αφού επιμένεις θα έρθει μαζί σου η 274 Μοίρα Νεοζηλανδών (σ.σ Νοτιοαφρικανών). Κατέστρωσαν μάλιστα το επιτελικό σχέδιο. Δώδεκα αεροπλάνα εκείνοι, δώδεκα οι Έλληνες, η μια πάνω η άλλη κάτω. Εμείς θα κάναμε κάλυψη της 274 από τα εχθρικά αεροπλάνα και αφού θα γινόταν η επίθεση από τους Νεοζηλανδούς στο στρατηγείο, μετά το σχέδιο προέβλεπε να συγκεντρωθούν αυτοί και ν’ ανέβουν από πάνω από την ελληνική Μοίρα και να κάνει και αυτή την προσβολή της. Έγινε η προσβολή από την 274 πρώτα και αυτοί σηκωθήκαν και έφυγαν. Δεν έμειναν να καλύψουν την Μοίρα (ελληνική) από πάνω. Ευτυχώς δεν παρουσιάστηκε κανένα γερμανικό αεροπλάνο. Ο Κέλλας είχε βάλει τον υποσμηναγό Παναγόπουλο, ο οποίος ήξερε αγγλικά, αρχηγό. Πήραν θέσεις τ’ αεροπλάνα κάνανε τον κύκλο και την επίθεση και έφυγαν. Όμως ο αιφνιδιασμός πήγε περίπατο διότι είχαν ξυπνήσει οι Ιταλοί λόγω της 274 και χτύπαγαν αβέρτα τα ελληνικά αεροπλάνα. Δεν υπήρχε κανένα αεροπλάνο από τα δώδεκα που να μην χτυπήθηκε», κατέληγε ο αιωνόβιος πτέραρχος.

Επισμηναγός Ιωάννης Κέλλας, ένας σεμνός ήρωας

Βυθίζοντας κατακόρυφα προς τον στόχο τους, οι πιλότοι έβλεπαν πάνω στην έρημο ένα χρυσαφένιο στρώμα από τις λάμψεις των εκρήξεων των ιταλικών αντιαεροπορικών πυροβόλων, μέσα από το οποίο περνούσαν τα δώδεκα αεροπλάνα, ενώ ο τότε ανθυποσμηναγός Ηλίας Καρταλαμάκης, που ήταν επικεφαλής της δεύτερης τετράδας είχε τονίσει ότι η αποστολή του δικού του σμήνους ήταν να επιτεθεί στα αντιαεροπορικά αμέσως μετά τον αρχηγό. Η άλλη τετράδα, το σμήνος του υποσμηναγού Βουτσινά, είχε σκοπό να τους καλύπτει τα νώτα.

Τα καταδιωκτικά φτάνουν έως λίγα μέτρα πάνω από το έδαφος χτυπώντας με τα πολυβόλα τους οτιδήποτε ιταλικό βρουν μπροστά τους, από φορτηγά και σκηνές μέχρι θέσεις αντιαεροπορικών και ντεπόζιτα βενζίνης, χάρις στη μαεστρία του επισμηναγού Κέλλα, του «πρώτου αετού της ερήμου».

Ο Κέλλας ήταν ένα παλικάρι πραγματικό, σύμφωνα με τον πτέραρχο Πλειώνη. «Δεν ήταν της σχολής, ούτε της Ευελπίδων, από κάποια σχολή υπαξιωματικών προερχόταν, αλλά ήταν λεβέντης», ανέφερε ο βετεράνος αεροπόρος.

Καθώς χιλιάδες τροχιοδεικτικών βλημάτων σαρώνουν τον ουρανό της ερήμου το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1942, θέλοντας να πιάσουν σ’ έναν θανατηφόρο ιστό και τα δώδεκα «Χαρικέιν», εκείνα παίρνουν «το αίμα τους πίσω», για τα βάσανα, τις στερήσεις, και τον θάνατο που έσπερναν οι κατακτητές στην σκλαβωμένη πατρίδα.

Σύμφωνα με επίσημη αναφορά της RAF επτά φορτηγά καταστράφηκαν, καθώς και ένα «Ju-87», μαζί με σκηνές και φωλιές πολυβόλων, ενώ ο ανθυποσμηναγός Ξύδης έκανε αναγκαστική προσγείωση σε φίλιο έδαφος, μετά από διαρροή γλυκόλης λόγω των βλημάτων που δέχτηκε. Ο ανθυποσμηναγός Καρταλαμάκης αρχικά είχε κηρυχτεί αγνοούμενος, αργότερα όμως μαθεύτηκε ότι είχε τραυματιστεί μετά από ανώμαλη προσγείωση στον τομέα των Αυστραλών, με το αεροπλάνο του ολοκληρωτικά κατεστραμμένο.

Όπως έχει τονίσει ο πτέραρχος Πλειώνης, «όταν γύρισαν τ’ αεροπλάνα άλλος είχε κομμένο φτερό, αλλουνού είχαν περάσει οι σφαίρες δίπλα από το κάθισμα. Κοίταζαν όλοι και έλεγαν πω-πω ευτυχώς που τη γλύτωσα. Το μόνο αεροπλάνο που δεν είχε ούτε μια σφαίρα ήταν του Λευτέρη του Χατζηιωάννου».

Όταν ο Χατζηιωάννου έψαξε το αεροπλάνο και δεν βρήκε καμία σφαίρα γύρισε και είπε «ρε συ όλοι έχουν από μια σφαίρα…θα νομίζουν ότι εγώ δεν πήγα».

Την επομένη ημέρα τα συμμαχικά ραδιόφωνα μιλούσαν για την επιτυχία των Ελλήνων και ειδικά στο BBC ακούστηκε η φωνή του Βρετανού υπουργού ναυτιλίας να συγχαίρει τους Έλληνες χειριστές, ενώ το ιταλικό ραδιόφωνο επιδόθηκε στα γνωστά ψέματά του λέγοντας «αυθάδεις Έλληνες τόλμησαν να επιτεθούν σε ιταλικούς στόχους, αλλά πλήρωσαν το θράσος τους με απώλεια έντεκα αεροσκαφών (!)».

Η δεύτερη Μάχη του Ελ Αλαμέιν (23 Οκτωβρίου – 5 Νοεμβρίου 1942) υπήρξε μια από τις πλέον εμβληματικές μάχες του Β’ΠΠ. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε δηλώσει πως ήταν «το τέλος της αρχής» για το Άφρικα Κορπς, όταν οι συμμαχικές δυνάμεις έσπασαν τις γερμανικές γραμμές, αναγκάζοντας τις δυνάμεις του Ρόμελ σε υποχώρηση. Στις επιχειρήσεις συμμετείχε και η 1η Ελληνική Ταξιαρχία.

(ΑΠΕ -ΜΠΕ / Βασίλης Πιας / photo: ΑΠΕ -ΜΠΕ / EPA -EPA)

Ζελένσκι: Όχι σε παραχωρήσεις εδαφών

Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι δήλωσε ότι το Κίεβο είναι έτοιμο για ειρηνευτικές συνομιλίες οπουδήποτε εκτός από τη Ρωσία και την Λευκορωσία,

εάν αυτές οι συνομιλίες τερματίσουν τον πόλεμο, αλλά ότι οι δυνάμεις του «δεν θα κάνουν βήματα πίσω» στο πεδίο της μάχης για να παραχωρήσουν εδάφη.

Σε σχόλιά του σε δημοσιογράφους που δημοσιοποιήθηκαν σήμερα, ο Ζελένσκι κάλεσε επίσης τους Αμερικανούς βουλευτές να ψηφίσουν αυστηρότερες κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας και δήλωσε ότι η Ουκρανία θα χρειαστεί σταθερή χρηματοδότηση από τους Ευρωπαίους συμμάχους της για ακόμα δύο έως τρία χρόνια.

ΑΠΕΜΠΕ – ΑΠΕΜΠΕ-EPA-EPA photo

Κρήτη: Δεν γνωρίζουν από… αργίες τα καραβάνια των αλλοδαπών

Για ακόμα μία φορά νοτίως της Ιεράπετρας εμφανίστηκαν πλεούμενα με αλλοδαπούς.

Υπό τον συντονισμό του Ενιαίου Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης (ΕΚΣΕΔ) πραγματοποιήθηκε τα ξημερώματα επιχείρηση εντοπισμού και διάσωσης 57 αλλοδαπών επιβαινόντων σε λέμβο, στη θαλάσσια περιοχή 11 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά της Ιεράπετρας.

Οι διασωθέντες περισυνελέγησαν με ασφάλεια από ναυαγοσωστικό σκάφος του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής (Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ.) και μεταφέρθηκαν στο λιμάνι της Ιεράπετρας, όπου αναμένεται να τους παρασχεθεί ιατρική φροντίδα και τα απαραίτητα μέσα υποστήριξης.

ΑΠΕΜΠΕ – ΦΩΤΟ αρχείου: Eurokinissi

Σαμαράς για 28η Οκτωβρίου: «Πριν 85 χρόνια ο λαός είπε ΟΧΙ στην υποταγή»

«Πριν 85 χρόνια, ένας ολόκληρος λαός είπε μια μόνο λέξη - που έμεινε στην Ιστορία: ΟΧΙ στην Υποταγή!»,

ανέφερε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στο μήνυμά του για την 28η Οκτωβρίου.

Ο κ. Σαμαράς προσέθεσε ότι ο λαός «δεν υπολόγισε “διεθνείς συσχετισμούς” κι ας ήταν όλα εναντίον του. Και πάλεψε επί δέκα χρόνια, πέρασε τα πάνδεινα, μάτωσε, αλλά παρέμεινε όρθιος” και κατέληξε:

«Εκείνο το ΟΧΙ στην Υποταγή, ήταν ΝΑΙ στην Αξιοπρέπεια και στην Ελευθερία!

Γιατί αυτό μάθαμε να κάνουμε.

Κι άλλο δεν ξέρουμε.

Ελπίζω να μην το ξεχάσουμε ποτέ.

Και να φανούμε αντάξιοί του…».

ΑΠΕΜΠΕ – ΦΩΤΟ:Eurokinissi

28η Οκτωβρίου: Η άγνωστη τραγωδία στην περαταριά Λούρου – Ήρωες του αλβανικού μετώπου χάνονται στα νερά του ποταμού

Εκεί, όπου σήμερα βρίσκονται τα απομεινάρια μια παλιάς σιδερένιας γέφυρας, τύπου Μπέλεϋ στον ποταμό Λούρο, ανάμεσα στα χωριά Νέα Κερασούντα και Άγιος Σπυρίδωνας, έμελλε τη νύχτα της 27ης προς 28η Απριλίου του 1941 να γραφτεί μια άγνωστη σε πολλούς, τραγωδία.

Θύματα, δεκατρείς εξουθενωμένοι από το αλβανικό μέτωπο φαντάροι, που απεγνωσμένα μαζί με χιλιάδες άλλους μετά τη συνθηκολόγηση, κατηφόριζαν για να φτάσουν στον τόπο τους, και πνίγηκαν στον Λούρο ποταμό.

Οι περαταριές, που ήταν ξύλινες αυτοσχέδιες εξέδρες για να γεφυρώνεται ο ποταμός Λούρος ήταν η μοναδική λύση, για τους χιλιάδες στρατιώτες, ως παράκαμψη και ταχύτερη διαφυγή από τον συνωστισμό του γεφυριού της Άρτας και τα γερμανικά μπλόκα στη γέφυρα Καλογήρου. Στις όχθες του ποταμού κατέφθαναν συνεχώς με τα μουλάρια ή τα άλογα τους, χωρίς οπλισμό, καθώς τον είχαν παραδώσει στην Ηγουμενίτσα και τα Ιωάννινα, πεινασμένοι, ταλαιπωρημένοι, με ψείρες. Ο προορισμός τους, ήταν περιοχές στη νότια Ελλάδα. Έφταναν στο χωριό Νέα Κερασούντα και στη συνέχεια με τη βοήθεια της περαταριάς, συνέχιζαν την πορεία τους, περνώντας από το χωριό του Αγίου Σπυρίδωνα.

Οι ερευνητές Φώτης Βράκας και ο Αποστόλης Μπρέντας από τον Άγιο Σπυρίδωνα κατέγραψαν μαρτυρίες για την «τραγωδία της περαταριάς», ως μνημόσυνο στα παλληκάρια που γλίτωσαν στο μέτωπο, όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Δεν γύρισαν ποτέ στο σπίτι. Τα κάταπιε το ποτάμι.

Ο κ. Βράκας, αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, πως «ο άδικος χαμός των νεαρών αντρών συγκλόνισε και τη μικρή κοινωνία του χωριού. Οι μαρτυρίες που έχουμε, προέρχονται από άτομα τα οποία δεν ήταν πάνω στην περαταριά αλλά στις όχθες. Ήταν μάρτυρες του δυστυχήματος, αλλά όχι του τι συνέβηκε πάνω στην περαταριά».

Ο Αποστόλης Μπρέντας, καταγράφει την μαρτυρία του Στάθη Τσιόντζου από τη γειτονική Πέτρα.

«… Πέρασαν πολλοί φαντάροι από δω, πολλοί Κρητικοί και χαμπέρια. Είχαν σκορπίσει σε διάφορα χωριά. Είχαν βρει εδώ τη γέφυρα (περαταριά), να πάρουν λίγο ψωμί, νηστικοί ήταν και να περάσουν απέναντι. Από την Πρέβεζα, από τα Γιάννενα ερχόταν, δεν ήξεραν τον τόπο τα παιδιά αυτά και Κρητικοί είχαν πέσει εδώ, με τ’ άλογα ερχόταν καβάλα κι έφευγαν ύστερα να πάνε στα σπίτια τους ο κόσμος. Όπως ήταν ο στρατός που ερχόταν από τη μάχη, θα πέρναγαν υποχρεωτικά από δω. Δεν ήταν στην απάνω πλευρά να έρθουν από τα Γιάννενα, για να πάνε από την Γέφυρα της Άρτας, αφού ερχόταν από πέρα από την Πρέβεζα θα πέρναγαν υποχρεωτικά από δω. Ήταν Άνοιξη που πέρασαν οι στρατιώτες, είχε κόψει το πολύ νερό. Βέβαια άμα έβρεχε, έβγαινε και το Μάη το ποτάμι έξω, και σε μας, εδώ που είμαστε τώρα έρχονταν τα νερά του Λούρου, τότες. Αλλά τώρα όχι, έχουν γίνει έργα και δεν πλημμυρίζει. Εμείς είχαμαν τη γέφυρα και την Περαταριά που λέγαμε. Για να σου δώσω να καταλάβεις, ήταν μεγάλα καδρόνια, σανίδες, ένα από δω κι ένα από κει, γύρω στα 5 – 6 μέτρα. Είχε κι ένα σχοινί πιασμένο από τη μία όχθη στην άλλη. Ο περατάρης τράβαγε το καρούλι και περνάγαμε απέναντι. Πέρναγαν σούστες, τα κάρα μέσα με τ’ άλογα και τα πέρναγαν απέναντι. Το ατύχημα έγινε στην περαταριά στο χωριό Άγιος Σπυρίδωνας. Εκεί μπατάρισε η Περαταριά με τα σανίδια. Με το τράβηγμα που έκαναν στο καρούλι, τα μουλάρια που είχαν βάλει μέσα οι στρατιώτες φοβήθηκαν, έσπασαν τα καδρόνια, μπατάρισαν κι έτσι πνίγηκαν τα παιδιά. Εμείς βάζαμε μέσα στην περαταριά, σούστες, κάρα με άλογα και τα περνούσαμε απέναντι, συνέχεια. Τα δικά μας άλογα και τα μουλάρια ήταν μαθημένα που τα πηγαίναμε έτσι, αλλά τα ξένα πράματα (ζώα) δεν ήταν μαθημένα. Τα έβαλαν μέσα αυτά τα μουλάρια που έφερναν μαζί τους οι φαντάροι χωρίς να ξέρουν ότι θα φοβηθούν. Όταν άρχισε το ταλάνισμα, τα ζώα άρχισαν να πηδάνε στον αέρα κι αγρίεψαν. Έσπασαν τα καδρόνια και γι’ αυτό πνίγηκαν τα παιδιά. Έπειτα αυτά δεν θα ήξεραν και μπάνιο. Ύστερα και μπάνιο να ήξεραν, άμα είσαι ντυμένος με χλαίνη και πολλά ρούχα το ποτάμι έχει 4 – 5 μέτρα βάθος εκεί, δεν βγαίνεις εύκολα γιατί σε τραβάει κάτω. ».

Μια ακόμη μαρτυρία, είναι εκείνη της κ. Μάνθα Ρώσιου, η οποία έζησε σαν παιδάκι την τραγωδία και την διηγήθηκε στον Φώτη Βράκα λίγο πριν πεθάνει.

«Τι μου θύμησες τώρα Φώτη μου… Εγώ ήμουν μικρή 4 ή 5 χρονών θα ήμουν τότε και πήγαινα με την μάνα μου και άλλες γυναίκες για νερό στην πηγή. Από κει, παίρναμε τότε το καλό νερό, για να πίνουμε. Μόλις φτάσαμε στην περαταριά γίνονταν χαμός. Μόλις πρέπει να είχε αναποδογυρίσει η περαταριά και πνίγονταν οι φαντάροι. Φωνές από δω, φωνές απο την άλλη μεριά από τα Λεβούνια, που ήταν και άλλοι φαντάροι και τρέχαν μήπως βοηθήσουν…πάνε τα καημένα τα παιδάκια… Δεν πήραμε νερό εκείνη την μέρα. Γυρίσαμε πίσω. Χρόνια αργότερα κατέβαινα από τα Λεβούνια και στην παλιά γέφυρα την ξύλινη στο ποτάμι, δεν θυμάμαι με ποιον ήμουν. Πρέπει να ήταν μετά τον εμφύλιο, συνάντησα μια ταλαιπωρημένη γυναίκα, να κλαίει στο ποτάμι και να έχει ένα αναμμένο κερί. Την ρωτήσαμε τι κάνει και αν θέλει βοήθεια. Μας διηγήθηκε τον πόνο της και όταν της είπα, πως τα έζησα με αγκάλιασε και κλάψε περισσότερο. Είχε ξεκινήσει την προηγούμενη μέρα από το χωριό της και διανυκτέρευσε στην Άρτα και ήρθε εδώ να ανάψει κερί στο αδικοχαμένο παιδί της….

Η γυναίκα αυτή με το κερί, ήταν η Ελένη Παππά από τους Μελισσουργούς…».

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος και η Κοινότητα Αγίου Σπυρίδωνα Άρτας μετά από 84 χρόνια του συμβάντος, πραγματοποίησαν για πρώτη φορά εκδήλωση μνήμης και επιμνημόσυνη δέηση. Κατά την εκδήλωση που έγινε πρόσφατα, ακούστηκαν για πρώτη φορά τα ονόματα όλων των νεκρών αλλά και μαρτυρίες σχετικά με το γεγονός

Ο Αποστόλης Μπρέντας και ο Φώτης Βράκας μας επισημαίνουν ότι το τραγικό δυστύχημα, ήταν ένα από τα πολλά, που συνέβησαν κατά την οπισθοχώρηση του Ελληνικού Στρατού από την Αλβανία.

«Ένα κεφάλαιο της νεότερης ιστορίας που δεν έχει καταγραφεί, ούτε και ενδιαφέρθηκε ποτέ κάποιος να το αναδείξει. Είναι οι μικρές λεπτομέρειες της ιστορίας που πέρασαν απαρατήρητες, δεν ενδιέφεραν ποτέ κανέναν, ούτε και συγκίνησαν ποτέ την επίσημη πολιτεία, εκτός, από τις οικογένειες που έζησαν και βίωσαν το δράμα για τον άδικο χαμό των παιδιών τους», λένε χαρακτηριστικά.

Μ. Τζώρα-ΑΠΕ-ΜΠΕ / photo: eurokinissi

Παράταση ενός μήνα πήρε η επέκταση του IRIS σε όλες τις επιχειρήσεις

Τι ανακοινώθηκε.

Με το άρθρο 46 του νέου φορολογικού νομοσχεδίου που κατατέθηκε στη βουλή : Φορολογική μεταρρύθμιση για το δημογραφικό και τη μεσαία τάξη – Μέτρα στήριξης για την κοινωνία και την οικονομία,  προβλέπεται η μετάθεση της  έναρξης ισχύος της υποχρέωσης αποδοχής πληρωμών μέσω υπηρεσιών άμεσης πληρωμής από τα νομικά πρόσωπα.

Αιτιολογική έκθεση
Με την προτεινόμενη ρύθμιση τροποποιείται η παρ. 4 του άρθρου 245 του ν. 5193/2025 (Α’ 56), με σκοπό την παράταση της έναρξης ισχύος της υποχρέωσης αποδοχής πληρωμών μέσω υπηρεσιών άμεσης πληρωμής από τα νομικά πρόσωπα, ώστε να δοθεί περίοδος προσαρμογής στους φορείς και να διασφαλιστεί η ομαλή και αποτελεσματική εφαρμογή του μέτρου. Σύμφωνα με την παρ. 11 του άρθρου 47 του σχεδίου νόμου το παρόν άρθρο ισχύει από την 1η.11.2025.

Διάταξη νομοσχεδίου
Το άρθρο 46 προβλέπει τα ακόλουθα : 

Άρθρο 46
Μετάθεση έναρξης ισχύος της υποχρέωσης αποδοχής πληρωμών μέσω υπηρεσιών άμεσης πληρωμής – Τροποποίηση παρ. 4 άρθρου 245 ν. 5193/2025 

Στην παρ. 4 του άρθρου 245 του ν. 5193/2025 (Α’ 56), περί έναρξης ισχύος, οι λέξεις «από την 31η Οκτωβρίου 2025» αντικαθίστανται από τις λέξεις «από την 1η Δεκεμβρίου 2025» και η παρ. 4 διαμορφώνεται ως εξής:

«4. Το άρθρο 219, περί επέκτασης της υποχρέωσης υπηρεσιών άμεσης πληρωμής σε νομικά πρόσωπα, ισχύει από την 1η Δεκεμβρίου 2025.».

Υπενθυμίζουμε ότι με το άρθρο 219 του ν. 5193/2025 ορίζεται ότι:

«5. Τα νομικά πρόσωπα που είναι δικαιούχοι πληρωμής, στο πλαίσιο των συναλλαγών τους με πληρωτές οι οποίοι ενεργούν για λόγους που δεν εμπίπτουν στην εμπορική, επιχειρηματική ή επαγγελματική τους δραστηριότητα, δέχονται υποχρεωτικά πληρωμές μέσω υπηρεσιών άμεσης πληρωμής».

Από taxheaven – Eurokinissi photo αρχείου

28η Οκτωβρίου – Ηράκλειο: Τα γράμματα από το μέτωπο, είναι ό,τι έχει από τον πατέρα του

"Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος βρήκε τον πατέρα μου Μιχάλη Μωραΐτη να υπηρετεί ήδη στο στρατό", διηγείται ο Βαγγέλης Μωραΐτης

Κοιτάζει τα γράμματα του πατέρα του και είναι τα μόνα που έχει από εκείνον. Όταν σκοτώθηκε στην Κατοχή, ο ίδιος ήταν σχεδόν ενός έτους. Ο κ. Βαγγέλης Μωραΐτης γεννήθηκε το 1943 και μέχρι σήμερα, αμέτρητες φορές έχει κρατήσει στα χέρια του τα γράμματα αυτά και άλλες τόσες δεν έχει καταφέρει να τα διαβάσει. Τα μάτια του κάθε φορά πλημμύριζαν και εξακολουθούν να πλημμυρίζουν με δάκρυα.

«Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος βρήκε τον πατέρα μου Μιχάλη Μωραΐτη να υπηρετεί ήδη στο στρατό. Από τα λίγα που κατάφερε και η ίδια η μητέρα μου να μου πει όταν μεγάλωσα, ήταν ότι με αυτά τα γράμματα τόσο ο πατέρας μου όσο και ο θείος μου ο Νικολής Σεκέρης (ο μεγάλος αδελφός της μητέρας μου) που πήγε στο Αλβανικό Μέτωπο, ήταν ο τρόπος να συνδέονται με την οικογένειά τους που βρισκόταν πίσω».

Mε ημερομηνία 15-3-1941 το γράμμα του πατέρα του, προς τη μητέρα του, αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Αγάπη μου Ουρανία χαίρε, υγείαν έχω και ηγείαν ποθώ και διά εσάς. Αγάπη μου αφτήν την όρα που σας γράφο έλαβα την επιστολή σου και όρα 2 Μετά Μεσονύχτιον και μην φανταστείς την χαράν μου δίοτι είχα πια απελπιστή που δεν ελάβενα επιστολήν σας και δεν εγνόριζα τι να κάνω».

Στο τέλος των γραμμάτων πάντα έγραφε:

«Σας χαιρετό με Αγάπη ο Αρεβονιαστικόσου .

Αντίο και Καλή Αντάμοση. Αντίο και όνηρα γλυκά».

Αποσπάσματα μιας άλλης περιόδου, κατά την οποία όπως όλα τα Ελληνόπουλα, έτσι και τα Κρητικόπουλα, μάχονταν για την πατρίδα. Μαζί τους και τα δεύτερης γενιάς προσφυγόπουλα από την Μικρά Ασία. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν ο Μιχάλης Μωραΐτης και ο Νικολής Σεκέρης. Γαμπρός και κουνιάδος από τη Νέα Αλικαρνασσό του Ηρακλείου Κρήτης.

«O Ελληνικός στρατός μετά την Μικρασιατική καταστροφή και την έλευση προσφύγων στον Ελληνικό κορμό από την Μικρά Ασία, αντιμετώπισε τους κληρωτούς με Μικρασιατική καταγωγή, όπως αντιμετώπισε και τους υπόλοιπους κληρωτούς με καταγωγή από τον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο» ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ιστορικός ερευνητής Κώστας Μαμαλάκης που πρόσθεσε ότι σε όλες τις μονάδες του Ελληνικού Στρατού, υπηρέτησε μεγάλος αριθμός κληρωτών που προερχόταν από προσφυγικές οικογένειες, ενώ υπήρξαν και θύματα.

Το γράμμα με ημερομηνία 28-1-41 του Νικολή Σεκέρη προς την αδελφή του Ουρανία Σεκέρη-Μωραΐτη, αναφέρει:

«Αγαπημένη μου Αδελφή χέρε, υγείαν έχω και υγείαν ποθό και διεσάς δόξα το Άγειο Θεώ. Τη στηγμήν που σας γράφο, έλαβα γράμα από το Μηχάλη και ήναι καλά και να μήνετε υσηχη. Ουρανία, μου γράφης ότι δεν λαβένετε γράμα και στενοχορήστε, αλά εγό γράφω τακτηκά, αλλά το γράμα αργή να έλθη, ληπόν να μη στενοχορήστε καθόλου και εγό περνό πολή καλά και γρήγορα θα πετάξομε τους Ιταλούς στην θάλασσα να ησηχάσομε».

Στους φακέλους από τα γράμματα που κρατάει στα χέρια του ο κ. Μωραΐτης αναγράφεται «Ελογοκρίθη» και οι δύο στρατιώτες μέσα σε αυτά, χωρίς να αναφέρονται σε λεπτομέρειες περιγράφουν τις συνθήκες που ζουν. Το κρύο και τα χιόνια στα αλβανικά βουνά, δυο-τρεις αράδες για όσους γνωστούς έχουν καταφέρει να μάθουν νέα, πολλές ευχές και πολλά χαιρετίσματα στις οικογένειες, τους φίλους, τους συγγενείς, ακόμη και τους γείτονες.

Όπως τόνισε ο κ. Μαμαλάκης, «όπως το να φτάνει ένα γράμμα από έναν στρατιώτη στην οικογένειά του ήταν πολύ σημαντικό, το ίδιο σπουδαίο ήταν όταν έφταναν νέα από το μέτωπο, κυρίως από εφημερίδες. Στα καφενεία διάβαζαν όλοι μαζί τα νέα, τα οποία αναμεταδίδονταν μέσα σε ελάχιστο χρόνο, στις γειτονιές αλλά και στα χωριά».

Σε ένα από τα γράμματα που φυλάει σα φυλαχτό ο κ. Μωραΐτης, υπάρχει το σχήμα της παλάμης του, όταν ήταν μωρό. Το είχε σχεδιάσει πάνω στο χαρτί η μητέρα του, για να το στείλει μαζί με τα νέα τους στον πατέρα του, που βρισκόταν εκτός Ηρακλείου την περίοδο της Κατοχής, με την ευχή σύντομα να συναντηθούν.

«Η ευχή αυτή, δεν έπιασε, αφού ο πατέρας μου σκοτώθηκε στην Κατοχή και από τις περιγραφές της μάνας μου και της γιαγιάς μου όταν μεγάλωσα, γνωρίζω ότι όσα ακολούθησαν ήταν πολύ δύσκολα. Αν και δεν καταλάβαινα για χρόνια πολλά πράγματα, νομίζω ότι η μητέρα μου κάθε φορά που έπιανε αυτά τα γράμματα και τα διάβαζε, ήταν σαν να κρατούσε τα χέρια του πατέρα μου, που έχασε τη ζωή του 24 ετών και ενώ η μητέρα μου ήταν μόλις 20».

Η πληροφορία πάντως, για την απώλεια ενός νέου ανθρώπου, ήταν μαρτυρική. Όπως ανέφερε ο Κώστας Μαμαλάκης «μετά την πληροφόρηση για το χαμό των οικείων προσώπων, οι οικογένειες μαυροντύνονταν. Άκουσα πριν από χρόνια την αφήγηση ενός ανθρώπου για το τι συνέβαινε στις οικογένειες και αλήθεια σοκαρίστηκα, αφού λόγω των μαύρων μαντιλιών μου είπε ότι στα χωριά δεν ξεχώριζες “τις νιες από τις γρες”».

Ο κ. Βαγγέλης Μωραΐτης περίμενε και φέτος την 28η Οκτωβρίου, αφού όπως κάθε χρόνο έτσι και αυτή τη χρονιά ήταν έτοιμος να βάλει και πάλι τα καλά του ρούχα για να παρακολουθήσει όχι μόνο στην παρέλαση, αλλά και να παραβρεθεί στο τρισάγιο που γίνεται για τα θύματα του πολέμου. Ανάμεσα σε αυτά που αναγράφονται στο «Ηρώο», στο προαύλιο της Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στη Νέα Αλικαρνασσό είναι και αυτό του πατέρα του.

«Είμαι υπερήφανος για τον πατέρα μου, αν και όσο ήμουν μικρός, το να μην έχω ούτε καν μια ανάμνησή του, με πονούσε» είπε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, συμπληρώνοντας ότι τις ίδιες σκέψεις, τον ίδιο πόνο και απώλεια έζησαν χιλιάδες οικογένειες.

Στα χέρια του που έχουν γεράσει από το χρόνο, το μικρό αποτύπωμα της παλάμης πάνω στο γράμμα με αποστολέα τη μητέρα του και παραλήπτη τον πατέρα του, είναι τόσο μικρό που μοιάζει να μην ανήκει στον ίδιο άνθρωπο. Στα 82 του χρόνια ο κ. Μωραΐτης, λέει ότι απολαμβάνει να εξιστορεί όλα αυτά με καμάρι, στα παιδιά και τα εγγόνια του. Εκεί, ωστόσο, που σταματάει η αφήγηση – γιατί πάντα τα μάτια του βουρκώνουν – είναι όταν βλέπει πλάι στη δική του φωτογραφία, τη φωτογραφία του πατέρα του με τη μάνα του, τη μοναδική που έχει από εκείνον.

Δύο φωτογραφίες, αντάμα. Η μια δείχνει τον ίδιο με λευκά μαλλιά και η άλλη τον πατέρα του, ένα νέο παλικάρι ντυμένο στρατιώτη, που δεν πρόλαβε να γεράσει.

(ΑΠΕ -ΜΠΕ / Ρ. Μωραΐτη / photo: pixabay)

Ξέσπασμα Πολάκη: «Βρε ουστ από εδώ»

Μέσω ανάρτησής του στα social media, ο Παύλος Πολάκης με «βολές» κατά της κυβέρνησης απάντησε σε όσους έθιξαν το ζήτημα της απουσίας της αντιπολίτευσης από την κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου.

«Όταν η σαπίλα και η μπόχα από τα σκάνδαλα και το φαγοπότι δημόσιου χρήματος του ΜΗΤΣΟΤΑΚΙΚΟΥ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ έχει δηλητηριάσει και τον αέρα που αναπνέουμε!!


Όταν δεξιοί σιχτιρίζουν τον Μητσοτάκη, τον Άδωνη, τον Βορίδη κλπ κλπ!!
ΤΟΤΕ το μοναδικό καταφύγιο της κυβέρνησης της Ν.Δ., της και καλά «νεοφιλελεύθερης κεντροδεξιάς», είναι η επιστροφή στον εμφυλιοπολεμικό ΑΚΡΟΔΕΞΙΟ λόγο του τύπου: «οι κομμουνιστές δεν είναι Έλληνες»!!!!!!!

Γιατί δεν πήγαμε στην κηδεία του Σαββόπουλου, λέει… Βρε ούστ από δω, ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ, των απευθείας αναθέσεων, των υποκλοπών, του ΟΠΕΚΕΠΕ!! Καλά κάναμε και δεν πήγαμε!

Ούτε ο Σαββόπουλος θα ήθελε να πάμε, καθώς τα νιάτα του τα αποστράφηκε, ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΤΕΡΝΑ ΤΙΜΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ!!

Υ.Γ. Στη φωτό θυμίζω την τελευταία φορά που ασχολήθηκα – μετά από αισχρή πρόκληση – με τον εκλιπόντα!».

Δείτε ΕΔΩ ολόκληρη την ανάρτηση.

ΦΩΤΟ αρχείου: Eurokinissi

Συμπαραγωγή αεροσκάφους από Ρωσία και Ινδία, vid

Ο λόγος για το SJ-100 πολιτικό αεροσκάφος:

ΑΠΕΜΠΕ-EPA-KYODO NEWS POOL photo

Ο Στιβ Μάρτιν συμμετέχει σε νέα εκδοχή του «My Only Angel» του Yungblud και των Aerosmith

Ο Στιβ Μάρτιν κοινοποίησε τα μηνύματα που αντάλλαξε και είχαν ως αποτέλεσμα να συμμετέχει στη νέα εκδοχή του «My Only Angel» του Yungblud και των Aerosmith.

Ο αρχηγός των Aerosmith, Στίβεν Τάιλερ και ο κιθαρίστας Τζο Πέρι ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον Yungblud στη σκηνή στα βραβεία MTV VMA 2025 για να αποτίσουν φόρο τιμής στον Όζι Όσμπορν και αργότερα επιβεβαίωσαν ότι συνεργάστηκαν σε ένα EP με τίτλο «One More Time».

Το πρώτο τραξούδι του EP με τίτλο «My Only Angel» κυκλοφόρησε τον περασμένο μήνα και είναι η πρώτη πρωτότυπη κυκλοφορία των Aerosmith μετά από 12 χρόνια. Την περασμένη εβδομάδα, ο Yungblud και οι Aerosmith μοιράστηκαν τη «Desert Road Version» του single, με μια πιο λιτή, συναισθηματική χροιά και τον καταξιωμένο ηθοποιό Στιβ Μάρτιν σε εμφάνιση – έκπληξη.

Εκτός από τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις ταινίες «Planes, Trains And Automobiles», «Cheaper By The Dozen» και «Father Of The Bride» και πιο πρόσφατα στην επιτυχημένη σειρά «Only Murders In The Building» – ο Στιβ Μάρτιν είναι επίσης διάσημος μουσικός και έχει κερδίσει πολλά βραβεία Grammy. Συνεισέφερε με μπάντζο στη «Desert Road Version» του τραγουδιού των Aerosmith.

Ο Μάρτιν κοινοποίησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα μηνύματα που οδήγησαν στη συμμετοχή του στο τραγούδι.

«Παίζω μπάντζο σε ένα τραγούδι του Στίβεν Τάιλερ! Ορίστε η ανταλλαγή μηνυμάτων μας χωρίς συγκεκριμένο λόγο» έγραψε στη λεζάντα. Στα μηνύματα, ο Τάιλερ φαίνεται να ρωτάει «Είχες την ευκαιρία να [ακούσεις emoji]» και ο Μάρτιν απαντά: «Δεν έχω πάρει το τραγούδι! Σου έγραψα αλλά δεν έλαβα απάντηση. Ω, νομίζω ότι έγραψα λάθος έναν αριθμό. Μπορείς να τον στείλεις τώρα;».

Αφού αστειεύονται για λίγο για το πώς και οι δύο έγραψαν λάθος ο ένας τον αριθμό τηλεφώνου του άλλου, ο Μάρτιν λέει ότι έχει πλέον ολοκληρώσει το τραγούδι. Την 1η Οκτωβρίου, ο Τάιλερ έστειλε ξανά μήνυμα για να ευχαριστήσει τον Μάρτιν για τη συνεισφορά του.

«Στιβ… σε ευχαριστώ πάρα πολύ που συμμετείχες στο τραγούδι. Το βάλαμε μπρος και ορίστε» έγραψε. «Έκανες την ακουστική έκδοση του τραγουδιού πολύ καλύτερη… αυτό είναι κάτι για το οποίο θα μιλήσουμε στον Κίμελ. Οπότε λατρεύω το πνεύμα σου» πρόσθεσε.

Η αρχική έκδοση του «My Only Angel» έκανε το ντεμπούτο της στην κορυφή του chart Hot Hard Rock Songs του Billboard όταν κυκλοφόρησε στις 19 Σεπτεμβρίου και παρέμεινε στο Top 10 για τρεις εβδομάδες.

ΑΠΕ-ΜΠΕ / photo: ΑΠΕ-ΜΠΕ – EPA-EPA