Το ηλιακό μέγιστο μόλις ξεκίνησε επίσημα. Αλλά τώρα, ορισμένοι επιστήμονες προειδοποιούν ότι η δραστηριότητα του ήλιου δεν θα κορυφωθεί παρά μόνο αφού τελειώσει αυτή η εκρηκτική φάση και εισέλθουμε στην ηλιακή «ζώνη μάχης».

Αυτή η φάση του ηλιακού κύκλου για την οποία δε γνωρίζουμε πολλά, όπου οι γιγάντιες στεφανιαίες τρύπες αναδύονται στον ήλιο, θα μπορούσε να καταλήξει καταστροφική για τους δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά στη Γη, οι οποίοι έχουν πολλαπλασιαστεί εκθετικά από τον τελευταίο ηλιακό κύκλο, προειδοποιούν οι ειδικοί.

Το ηλιακό μέγιστο είναι η περίοδος του ηλιακού κύκλου περίπου 11 ετών ή του κύκλου των ηλιακών κηλίδων, όταν ο αριθμός των ορατών σκούρων κηλίδων στον ήλιο κορυφώνεται. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ισχυρές ηλιακές εκλάμψεις εκρήγνυνται από την ηλιακή επιφάνεια και εκτοξεύουν σύννεφα φορτισμένων σωματιδίων στη Γη, πυροδοτώντας έντονες γεωμαγνητικές καταιγίδες που ζωγραφίζουν ζωντανά σέλας στον νυχτερινό ουρανό. Στα μισά αυτής της περιόδου, το μαγνητικό πεδίο του ήλιου αναστρέφεται εντελώς, οδηγώντας σε μια τελική μείωση των ηλιακών κηλίδων και της ηλιακής δραστηριότητας μέχρι να φτάσουμε στο “ηλιακό ελάχιστο” και να ξεκινήσει ο επόμενος ηλιακός κύκλος.

Η ηλιακή δραστηριότητα έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια,δείχνοντας, ότι το ηλιακό μέγιστο θα μπορούσε να φτάσει νωρίτερα και να είναι πιο ενεργό από ό,τι περίμεναν αρχικά οι επιστήμονες. Τον περασμένο μήνα, οι ειδικοί του διαστημικού καιρού επιβεβαίωσαν ότι αυτό συνέβη όταν ανακοίνωσαν ότι το ηλιακό μέγιστο έχει ήδη ξεκινήσει και μπορεί να διαρκέσει για περίπου ένα χρόνο ή περισσότερο.

Όμως, στις 15 Νοεμβρίου, η Lynker Space, δημοσίευσε μια ανάρτηση στο blog εξηγώντας ότι μια πρόσφατα πραγματοποιηθείσα φάση του ηλιακού κύκλου, γνωστή ως ζώνη μάχης, πιθανότατα θα ξεκινήσει σε ένα με δύο χρόνια από τώρα, καθώς τελειώνει το ηλιακό μέγιστο.

Ο Scott McIntosh , ηλιακός φυσικός και Αντιπρόεδρος της Lynker Space, δήλωσε στο Live Science ότι η γεωμαγνητική δραστηριότητα στην ανώτερη ατμόσφαιρα θα μπορούσε να αυξηθεί έως και 50% κατά τη διάρκεια της ζώνης μάχης, η οποία θα μπορούσε να διαρκέσει μέχρι το 2028.

Τι είναι η «ζώνη μάχης»;

Εκτός από τον 11χρονο κύκλο ηλιακών κηλίδων που γνωρίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι, ο ήλιος έχει επίσης έναν μεγαλύτερο «κύκλο Hale» 22 ετών, που είναι ο χρόνος που χρειάζεται για να αναστραφεί το μαγνητικό πεδίο του αστέρα μας και μετά να γυρίσει ξανά πίσω.

Κατά τη διάρκεια αυτού του μεγαλύτερου κύκλου, μεγάλες ζώνες μαγνητισμού, γνωστές ως ζώνες κύκλου Hale, αναδύονται στους πόλους του ήλιου και μεταναστεύουν αργά προς τον ισημερινό του ήλιου, ανεξάρτητα από το ευρύτερο μαγνητικό πεδίο του ήλιου. Μια νέα ζώνη αναδύεται και στα δύο ημισφαίρια του ήλιου κατά τη διάρκεια κάθε ηλιακού μέγιστου και διαρκεί μέχρι το τέλος του επόμενου κύκλου ηλιακών κηλίδων, όταν οι ζώνες φτάνουν στον ισημερινό του ήλιου και εξαφανίζονται σε αυτό που οι ερευνητές αποκαλούν συμβάν «ηλιακός τερματιστής» . Αυτό σημαίνει ότι κατά το πρώτο μισό ενός κύκλου ηλιακών κηλίδων (από το ηλιακό ελάχιστο στο ηλιακό μέγιστο) υπάρχει μόνο μία ζώνη κύκλου Hale σε κάθε ημισφαίριο του ήλιου. Αλλά κατά το δεύτερο μισό ενός κύκλου (μετά το ηλιακό μέγιστο), υπάρχουν δύο ζώνες σε κάθε ημισφαίριο.

Η ζώνη μάχης είναι ένας νέος όρος που εισήχθη από τον Lynker Space για να περιγράψει την περίοδο που δύο ζώνες κύκλου Hale «συναγωνίζονται για κυριαρχία» σε καθένα από τα ημισφαίρια του ήλιου, είπε ο McIntosh.

«Χρησιμοποιούμε αυτόν τον όρο για να περιγράψουμε το γεγονός ότι η γεωμαγνητική δραστηριότητα ενισχύεται μετά το μέγιστο των ηλιακών κηλίδων», πρόσθεσε.

«Σημαντικά ενισχυμένη» η ηλιακή δραστηριότητα

Ο λόγος που η ζώνη μάχης είναι δυνητικά πιο επικίνδυνη από το ηλιακό μέγιστο είναι διπλός: Πρώτον, ο αριθμός των ηλιακών εκλάμψεων που εκρήγνυνται από τον ήλιο παραμένει υψηλός για αρκετά χρόνια μετά το ηλιακό μέγιστο, που σημαίνει ότι η Γη χτυπιέται από τόσες ηλιακές καταιγίδες όσες δεχόμαστε. τώρα; Δεύτερον, η μαγνητική διελκυστίνδα μεταξύ των ζωνών του κύκλου Hale πυροδοτεί το σχηματισμό στεφανιαίων οπών – γιγάντια σκοτεινά μπαλώματα που δημιουργούνται από το μαγνητικό πεδίο του ήλιου και διαπερνούν το στέμμα του ήλιου ή την εξωτερική ατμόσφαιρα.

Οι στεφανιαίες τρύπες είναι επικίνδυνες επειδή μπορούν να δημιουργήσουν σύντομες και ακραίες ριπές ηλιακού ανέμου. Για παράδειγμα, τον Δεκέμβριο του 2023, μια στεφανιαία τρύπα μας βομβάρδισε με ηλιακό άνεμο, και το 2022, μια στεφανιαία τρύπα δημιούργησε ένα «κενό» στον ηλιακό άνεμο, τόσο μεγάλο που «ανατίναξε» για λίγο την ατμόσφαιρα του Άρη .

Ωστόσο, αυτή η εξίσωση θα μπορούσε να είναι πολύ δύσκολη για τους χειριστές δορυφόρων, επειδή όλη αυτή η επιπλέον γεωμαγνητική δραστηριότητα μπορεί να προκαλέσει διόγκωση της ανώτερης ατμόσφαιρας. Όταν συμβεί αυτό, τα διαστημόπλοια που βρίσκονται σε τροχιά μπορεί να βιώσουν πρόσθετη έλξη, με αποτέλεσμα να πέσουν πίσω στη Γη — αυτό έχει ήδη συμβεί κατά τη διάρκεια του τρέχοντος ηλιακού μέγιστου . Με νέους δορυφόρους να εκτοξεύονται σε αριθμούς ρεκόρ, οι πιθανότητες ο ηλιακός καιρός να προκαλέσει καταστροφικές δυσλειτουργίες δορυφόρων αυξάνονται ολοένα και περισσότερο.

«Ποτέ δεν είχαμε τόσα πολλά αντικείμενα σε χαμηλή τροχιά στη Γη [περίπου 10.000]», είπε ο McIntosh. «Θα δούμε σε πραγματικό χρόνο ποιος είναι ο αντίκτυπος της ζώνης μάχης στις επιχειρήσεις που αγωνίζονται να επιβιώσουν και να επιτύχουν σε αυτό το περιβάλλον».

(photo: freepik)