Με τον μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό άθλο όλων των εποχών, το Euro 2004, να συμπληρώνει σε λίγες μέρες, στις 4 Ιουλίου, είκοσι χρόνια από τη μέρα που ξεσήκωσε μια ολόκληρη χώρα, στις αποσκευές του ο Ζαγοράκης αναζητά αυτή τη φορά μια νέα ευκαιρία για να ξαναβρεθεί στα έδρανα του ευρωκοινοβουλίου και να υπερασπιστεί «τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας».

Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για τις εκλογές και την υποψηφιότητα του διευκρινίζει τις συνθήκες της μετακίνησης του από την Νέα Δημοκρατία στο ΠΑΣΟΚ και διαβεβαιώνει πως «αν του δοθεί μια νέα ευκαιρία θα την τιμήσει, όπως της αξίζει».

Κάνει μια αποτίμηση του μέχρι τώρα έργο του στην Ευρωβουλή και εύχεται η πρόβλεψη του κ. Ανδρουλάκη να είναι το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ δεύτερη δύναμη στις ευρωεκλογές να αποδειχθεί αληθινή την επομένη των εκλογών «γιατί δύναμη στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αυτή τη στιγμή σημαίνει δύναμη στον πολίτη».

Μίλησε επίσης για το Euro 2004, για την πορεία της εθνικής αλλά και το βιβλίο του με την αυτοβιογραφία του.

Ακολουθεί η συνέντευξη του Θόδωρου Ζαγοράκη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στον Χρήστο Υφαντή :

ΕΡ. Κύριε Ζαγοράκη, πολλή συζήτηση έγινε σχετικά με τη μετακίνησή σας από τον χώρο της Νέας Δημοκρατίας με την οποία εκλεγήκατε δύο φορές ευρωβουλευτής, σε εκείνον του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, και μάλιστα πριν ακόμα ολοκληρωθεί η τρέχουσα θητεία σας. Τι έχετε να πείτε σχετικά και πώς απαντάτε σε όσους σας μέμφθηκαν για την κίνησή σας αυτή;

Κοιτάξτε, εγώ επαγγελματίας πολιτικός δεν είμαι και ούτε θα γίνω. Το 2014, σε μια περίοδο, θα σας θυμίσω, που διακυβεύονταν το ευρωπαϊκό -και όχι μόνο- μέλλον της χώρας μας, επέλεξα να δράσω, με όποια δύναμη είχα, υποστηρίζοντας την πλευρά του «Μένουμε Ευρώπη», γιατί ήμουν βέβαιος ότι η εναλλακτική για την πατρίδα μου θα ήταν η απόλυτη καταστροφή. Έτσι βρέθηκα στην πολιτική.

Αποδέχθηκα την τιμητική πρόταση που μου έγινε από τον κ. Αντώνη Σαμαρά, ήταν ο άνθρωπος που μου εξήγησε τους λόγους της παρουσίας μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η Ν.Δ. με φιλοξένησε στους κόλπους της και την ευχαριστώ γι’ αυτό, καθώς, με την ψήφο των Ελλήνων πολιτών που μ’ εμπιστεύθηκαν, μπόρεσα να προσφέρω στην πατρίδα μου κι από ένα άλλο πεδίο, πέρα από αυτό του ποδοσφαιρικού γηπέδου. Όμως, είναι αλήθεια πως εδώ και αρκετό καιρό διαπίστωνα πως οι θέσεις και οι επιλογές του κυβερνώντος κόμματος με έκαναν, συχνά, να νιώθω άβολα με τον εαυτό και τα πιστεύω μου. Και ακριβώς επειδή δεν είμαι επαγγελματίας της πολιτικής αποφάσισα να αποχωρήσω.

Ως προς τα τυπικά, διότι και γι’ αυτά ειπώθηκαν πολλά, ανεξαρτητοποιήθηκα από την ομάδα του ΕΛΚ, πριν την ανακοίνωση της υποψηφιότητας μου με το ΠΑΣΟΚ. Ενημέρωσα με επιστολή τον Πρόεδρο της Ομάδας του ΕΛΚ, καθώς και την Πρόεδρο του ΕΚ κα. Μετσόλα, όπως ορίζουν άλλωστε και οι εσωτερικοί κανονισμοί ενώ, στη συνέχεια, ενημέρωσα και τον επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ στο ΕΚ κ. Μεϊμαράκη.

ΕΡ. Ποιά υπήρξε η βάση της επιλογής σας να αποδεχτείτε την πρόταση του κ. Ανδρουλάκη, συμπορευόμενος πλέον με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ;

ΑΠ. Τον κ. Ανδρουλάκη τον γνώρισα κατά τη διάρκεια της κοινής μας θητείας στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ μαζί του σε πολλές περιπτώσεις. Τον εκτίμησα ως άνθρωπο, αλλά και για το έργο του. Ως ευρωβουλευτής, ο Νίκος Ανδρουλάκης έκανε μία εξαιρετική δουλειά προάσπισης των εθνικών συμφερόντων, ανοίγοντας θέματα για τη σχέση της Ευρώπης με την Τουρκία, κατηγορώντας χώρες που συνέχιζαν να πουλάνε πολεμικό εξοπλισμό στην Τουρκία όπως η Ισπανία, ενώ έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στα ζητήματα της Ενιαίας Πολιτικής Προστασίας. Έτσι, όταν δέχτηκα πρόταση από εκείνον να συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, την αποδέχτηκα με εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του, νιώθοντας πως μπορώ να συνεχίσω να αγωνίζομαι για την πατρίδα μου μέσα από έναν χώρο που μου δίνει μεγαλύτερο περιθώριο να εκφραστώ παραμένοντας συνεπής στα προσωπικά μου πιστεύω.

ΕΡ. Με την κίνησή σας αυτή ρισκάρατε πολιτικά, δυσαρεστώντας μια μερίδα ψηφοφόρων του κόμματος από το οποίο αποχωρήσατε, το οποίο, μάλιστα, είναι και το κυβερνών. Πόσο σας προβλημάτισε αυτό;

ΑΠ. Όπως σας είπα, επαγγελματίας πολιτικός δεν είμαι. Στόχος μου δεν είναι -και δεν υπήρξε ποτέ- η «καρέκλα» αλλά να προσφέρω στον τόπο μου, μένοντας πιστός στις αρχές και τις αξίες μου. Αν η κίνησή μου, όπως λέτε, σημαίνει ρίσκο, ναι, μπορεί να είναι αλλά, να σας πω την αλήθεια, δεν με νοιάζει καθόλου. Έχω μάθει να λειτουργώ με την καρδιά και το συναίσθημα. Και για μένα, το σημαντικότερο είναι να μένω πιστός στον εαυτό μου.

ΕΡ. Πώς αποτιμάτε το μέχρι τώρα έργο σας στην Ευρωβουλή;

Καταρχάς, πρέπει να πω πως μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι αυτή η ερώτηση απευθύνεται συχνά σε μένα, έναν αθλητή, ενώ δεν έχω δει να ερωτάται κανένας άλλος συνάδελφός μου, δημοσιογράφος, π.χ., από αυτούς που έχουν κατακλύσει τα έδρανα του ευρωκοινοβουλίου.

Παρόλα αυτά, μια και με ρωτάτε, να σας πω πως και στις δύο θητείες μου έδωσα πολλές μάχες, έχω καταθέσει εκατοντάδες τροπολογίες σε νομοθετικά κείμενα στους τομείς της ευθύνης μου, κυρίως σε θέματα που σχετίζονται με τον αθλητισμό και τη νεολαία. Εισηγήθηκα πιλοτικά προγράμματα που εγκρίθηκαν και χρηματοδοτήθηκαν απευθείας από τον προϋπολογισμό της Ε.Ε. από τα οποία επωφελήθηκαν χιλιάδες νέοι και αθλητές στην Ευρώπη. Προγράμματα για προπονητές και αθλητικό προσωπικό, για την ενσωμάτωση των μεταναστών μέσω προγραμμάτων του αθλητισμού, προγράμματα κινητικότητας, ανταλλαγών και πολλά ακόμη.

Επίσης, επειδή εγώ έχω μάθει να λειτουργώ με όρους ομάδας, από την πρώτη στιγμή που πήγα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, συστήσαμε μαζί με άλλους βουλευτές από όλα τα πολιτικά κόμματα μια Διακοινοβουλευτική Ομάδα για τον Αθλητισμό, η οποία έχει επίσημο χαρακτήρα και προσπαθεί να αναδείξει τον ρόλο του αθλητισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και έχουμε καταφέρει αρκετά πράγματα και σε καθαρά νομοθετικό έργο. Ειδικά στο κομμάτι της πειρατείας, των πνευματικών δικαιωμάτων και της παράνομης αναμετάδοσης αθλητικών αγώνων.

Η αλήθεια είναι ότι λόγω της πανδημίας, δεν μπορέσαμε να προχωρήσουμε τη νομοθεσία σε πολλά θέματα τα οποία παρέμειναν στάσιμα. Ανάμεσά τους και το θέμα των εργασιακών δικαιωμάτων των αθλητών. Κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που με κάνουν να επιθυμώ να συνεχίσω. Για να ολοκληρώσω την προσπάθεια που ξεκίνησα σε θέματα αθλητισμού και νεολαίας.

Αυτό που, σίγουρα, δεν έκανα ήταν να αναζητώ δημοσιότητα, να βγάζω ανακοινώσεις και δελτία τύπου ή να βγαίνω στα κανάλια και να αυτοδιαφημίζομαι για το έργο μου.

ΕΡ. Ο κ. Ανδρουλάκης εκφράζει τη βεβαιότητα πως το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θα είναι δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές. Συμμερίζεστε την πρόβλεψή του; Η επικοινωνία σας με τον κόσμο υποστηρίζει μια τέτοια βεβαιότητα;

ΑΠ. Αυτό που εισπράττω από την επικοινωνία μου με τον κόσμο, γυρίζοντας όλη την Ελλάδα -και όχι μόνο την περίοδο αυτή πριν τις εκλογές αλλά τακτικά- είναι πως οι άνθρωποι έχουν κουραστεί, νιώθουν απογοήτευση και ανασφάλεια. Η ακρίβεια έχει χτυπήσει κόκκινο, πολλοί συμπολίτες μας δυσκολεύονται να επιβιώσουν, η ανεργία στα ύψη, τα νέα μας παιδιά αποπροσανατολισμένα, ανασφαλή για το μέλλον τους… Οι άνθρωποι χρειάζονται και ελπίζουν σε μια άλλη πρόταση, μια άλλη πολιτική που θα βάλει τους ίδιους και τις ανάγκες τους στο επίκεντρο και όχι τα ποσοστά και τους αριθμούς. Που θα τους δει σαν ανθρώπους και όχι σα νούμερα. Αυτή είναι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και με βάση αυτό, εύχομαι η πρόβλεψη του κ. Ανδρουλάκη να αποδειχθεί αληθινή την επομένη των εκλογών. Γιατί δύναμη στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αυτή τη στιγμή σημαίνει δύναμη στον πολίτη.

ΕΡ. Σε σχέση με το ποσοστό των Ελλήνων πολιτών που προσήλθαν στις κάλπες των εθνικών εκλογών του 2023, το οποίο μετά βίας ξεπέρασε το 50%, το ποσοστό που καταγράφει το Ευρωβαρόμετρο Απριλίου ως προς την πρόθεση ψήφου για τις ευρωεκλογές του Ιουνίου εμφανίζεται αυξημένο, πλησιάζοντας το 80%. Τι πιστεύετε έχει παίξει ρόλο ως προς το αυξημένο ενδιαφέρον των πολιτών να προσέλθουν στην κάλπη σε αυτές τις εκλογές;

ΑΠ. Όπως είπα παραπάνω, η καθημερινότητα του μέσου Έλληνα πολίτη στη χώρα μας είναι, τα τελευταία χρόνια, εξαιρετικά δύσκολη: φτώχεια, κοινωνικός αποκλεισμός, χαμηλή ποιότητα δημόσιας υγείας ή και πλήρης απουσία της. Αν σε αυτά προσθέσει κανείς και τη γενικότερη απρόβλεπτη κατάσταση που επικρατεί γύρω μας, πόλεμοι, αντιπαραθέσεις, οικονομική αστάθεια, είναι φυσικό οι πολίτες να συνειδητοποιούν πως μόνο μέσα από τη συμμετοχή και την ψήφο τους μπορούν να κάνουν κάτι για να βελτιώσουν τη ζωή τους. Να διεκδικήσουν και να πετύχουν καλύτερη ποιότητα ζωής, μεγαλύτερη ασφάλεια, ισχυρότερη δικαιοσύνη.

ΕΡ. Σε λίγες εβδομάδες συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στην Πορτογαλία. Αλήθεια, πόσο ωφέλησε αυτή η τεράστια επιτυχία το ελληνικό ποδόσφαιρο και τι μας άφησε ως προίκα αυτό το ανεπανάληπτο έπος που πετύχατε ως Εθνική ομάδα το 2004;

ΑΠ. Πέρασαν κιόλας είκοσι χρόνια… Μεγαλώσαμε! Κοιτάξτε, αυτό που πιστεύω και το έχω πει πολλές φορές είναι πως ο καθρέπτης του ελληνικού ποδοσφαίρου ήταν και είναι η Εθνική ομάδα. Γι’ αυτό και με στεναχώρησε πολύ το γεγονός ότι δεν κατάφερε να προκριθεί στην τελική φάση του Euro 2024 στη Γερμανία. Εκείνη η ομάδα ήταν ξεκάθαρο ότι είχε κεκτημένη ταχύτητα, μομέντουμ και βρισκόταν σε «αποστολή», ήταν πολύ μικρό το πρώτο διάστημα για να αξιολογηθούν τα κέρδη από το κατόρθωμα της Πορτογαλίας. Σε πέντε ή δέκα χρόνια -έλεγαν- θα ξέρουμε καλύτερα… Σε πείσμα, λοιπόν, όλων, η εθνική ομάδα κατάφερε να διατηρηθεί στο υψηλότερο επίπεδο για τα επόμενα δέκα χρόνια, να παίξει σε δύο τελικές φάσεις EURO, να φτάσει μέχρι τα προημιτελικά το 2012 στα γήπεδα της Πολωνίας και δύο χρόνια μετά να χάσει τη πρόκριση στις 8 καλύτερες ομάδες του κόσμου για ένα πέναλτι στο ματς με την Κόστα Ρίκα.

ΕΡ. Αναφερθήκατε στον αποκλεισμό της Εθνικής ομάδας από τα τελικά του φετινού Euro. Τι έφταιξε κατά τη γνώμη σας και δεν μπορέσαμε τα τελευταία χρόνια να φτάσουμε σε μεγάλες προκρίσεις. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ο Έλληνας ποδοσφαιριστής και η εξέλιξη του;

ΑΠ. Κοιτάξτε κάποια στιγμή η ΕΠΟ είχε προχωρήσει στη δημιουργία του «πλάνου Σάντος», με διαχωρισμό του ελληνικού ποδοσφαίρου σε περιφέρειες, ένα πραγματικά σπουδαίο πλάνο ανάπτυξης, που μετά την κρίση και την αποχώρηση του Πορτογάλου προπονητή σταμάτησε.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο χρειάζεται να έχει, είκοσι χρόνια μετά, από κληρονομικότητα, τα χαρακτηριστικά των προηγούμενων γενιών του. Χρειάζεται να αναπτύξει τη δική του προσωπικότητα και να διανύσει τη δική του διαδρομή.

ΕΡ. Αυτές τις ημέρες παρουσιάσατε το βιβλίο με την αυτοβιογραφία σας, «Αρχηγός – Η δική μου αλήθεια». Πως φτάσατε να γράψετε την ιστορία σας και ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από αυτή την έκδοση;

ΑΠ. Το βιβλίο προέκυψε μετά από αρκετά μεγάλη πίεση της οικογένειας μου. Άκουγαν ιστορίες, έβλεπαν διάσπαρτες εικόνες μου ως ποδοσφαιριστής και μου έλεγαν ότι όλα αυτά πρέπει να αποτυπωθούν στο χαρτί και μέσα από τις σελίδες του να στείλω ένα μήνυμα, κυρίως, στα νέα παιδιά που θα το διαβάσουν.

Να γνωρίζουν ότι πραγματικά τίποτα δεν είναι αδύνατον. Ένα παιδί από τα ξερά γήπεδα της Λυδίας κατόρθωσε να φτάσει μέχρι την κορυφή της Ευρώπης, γιατί δεν τα παράτησε, ούτε ένα πίσω κάθε φορά που μπροστά του εμφανιζόταν μια δυσκολία ή μια αναποδιά. Γιατί όλα είναι μέσα στη ζωή. Από την εποχή της ανωνυμίας και της αθωότητας με ευλόγησε ο θεός να είμαι ο αρχηγός της πρωταθλήτριας Ευρώπης του 2004.

(ΑΠΕ-ΜΠΕ / photo: eurokinissi)